Een nieuwe hightech “aansteker”?

Ik heb lange tijd tot het straffe rokersgilde behoord.
In mijn jonge jaren gold immers de leuze:“je bent geen man als je niet roken kan”.
En tijdens mijn legerdienst in Duitsland was één van de eerste dingen die ik kocht een met butaangas navulbare Ronson gasaansteker.
Want dat was Duitse kwaliteit en bovendien in de kazernewinkel tegen een spotprijs te krijgen vergeleken met wat je er in België voor betaalde.
Het bleef bijgevolg niet bij die ene aankoop voor mijzelf.
Ik heb er de halve mannelijke familie mee bevoorraad. De vrouwelijke helft niet, want deftige vrouwtjes rookten niet in die jaren.
Het kan verkeren zei Bredero…

Mijn oude Ronson…

Ik moest daaraan terugdenken toen ik onlangs in Popular Science las over een nieuw soort batterijlader op basis van… butaangas!

De nieuwe Nectar…

Dit hightech-ding, dat Nectar wordt genoemd, werd ontwikkeld door Lilliputian Systems, Inc. en speelt in op de inderdaad reële behoefte van vooral smartphonegebruikers om frequent een spanningsbron in de buurt te hebben waaraan de energieverslindende slimme telefoon kan bijtanken.
Want het dunne type Li-ion batterijen dat in die toestellen wordt gebruikt, heeft een onvoldoende energie-inhoud om ze langer dan één dag aan het werk te houden.
Het “battery empty”-signaal kan dus altijd en meestal op een ongelegen moment te voorschijn komen.
Geen nood als je de Nectar op zak hebt, want die energiebron laat je toe om via een USB-kabeltje je telefoon, tablet, mp3-speler, e-reader, wandel- of fiets-GPS,… weer helemaal bij te laden.
En voor een standaard smartphone zou dat tot 10 keer per vulling butaangas kunnen gebeuren .

De Nectar is dus geen gewone reserve-batterij.
Het is een brandstofcel van een zeer geavanceerd type: een solid oxide fuel cell (SOFC)
In dit soort brandstofcellen wordt brandstof (in dit geval butaangas) via geleidend keramisch materiaal (het elektrolyt) geoxideerd door zuurstof uit de lucht.
Bij dat oxidatieproces wordt een spanning opgebouwd tussen de anode en de kathode van de cel en het is die spanning die gebruikt wordt om de verbruikers te laden.
Het schema hieronder kan dat misschien wat verduidelijken.
Wie meer over die technologie wil weten vindt bijkomende informatie in een pdf-bestand van Lilliputian Systems.
Blijkbaar hebben ze bij Lilliputians Systems het probleem van de hoge temperatuur die ontstaat bij het oxidatieproces opgelost. Anders zou het wel een warm kunnen worden in onze vest- of broekzak!

Zouden we binnenkort met een Nectar op zak lopen om onze leeglopende smartphones via butaangas bij te vullen?
Of is dit een slag in het water?
We zullen zien.