Maar ook vanavond is dit nog wel het geval. De 1% die er intussen af is, maakt weinig verschil uit.
Na de blauwe maan van oudejaarsavond, is dit de eerste volle maan van 2010.
Waarom deze volle maan groter is dan sommige anderen, wordt wellicht duidelijk als je onderstaande figuur bekijkt.
De maanbaan is zoals je ziet geen cirkel maar een ellips. In die ellipsvormige baan komt de maan dus eens per maand in een verste punt (apogeum) t.o.v. de aarde en eens per maand in een dichtste punt (perigeum).
In een perigeum is de afstand tussen de aarde en de maan het kleinst en dus ziet de maan er groter uit.
Maar om een volle maan te hebben moet de zon aan de andere kant van de aarde staan (zie tekening).
Maan en zon moeten in oppositie zijn voor een volle maan.
En voor een grootste volle maan, moet de maan zich dan nog in het perigeum bevinden ook.
Aan beide voorwaarden tegelijk is maar één à twee keer per jaar voldaan.
Gisteren (en vandaag ook nog grotendeels) was zo’n moment.
Het verschil in grootte tussen een volle maan in het perigeum en een volle maan in het apogeum is in volgend beeld duidelijk gemaakt.
Bij de grote volle maan van januari doet zich nog iets bijzonders voor.
In deze dagen staat ook Mars, net zoals de maan in oppositie t.o.v. de zon. Het is dus ook volle Mars. Maan en Mars zijn dus beiden in dezelfde omgeving aan de hemel te zien.
Spijtig genoeg bevindt Mars zich dan niet in zijn dichtste punt t.o.v de aarde. Er zal dus niet veel van Mars te zien zijn.
Om u een idee te geven van de kleinheid van de volle rode planeet t.o.v. de grote volle maan, zie je hieronder een foto genomen door Steve Greaves op 29 januari en gepubliceerd op Flickr. Mars is het kleine witte stipje boven de pijl...
Je zal dus chance moeten hebben.
En zie je Mars niet, troost u dan: de grote volle maan alleen is ook al de moeite waard.
Maar ook dan mogen de (sneeuw)wolken geen spelbreker zijn…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten