Mozes spleet de wilde wateren en de woeste baren

Je wist waarschijnlijk wel dat de heer Dewilde en mevrouw Dewoeste tot de volgelingen van Mozes behoorden toen hij met zijn volk uit Egypte wegvluchtte? Want Mozes “zag Dewilde wateren en Dewoeste baren”…
Mopje met een baard, bijna zo oud als Mozes zelf.

Misschien weet je ook nog dat de bijbel vertelt hoe Mozes op die tocht de Rode Zee moest splijten om met zijn volk het Beloofde Land te kunnen bereiken en om aan de legers van de farao te ontkomen.
Ik herinner me nog zeer goed die scène uit De Tien Geboden. Een spektakelfilm van Cecil B. DeMille, met Charlton Heston in de rol van Mozes.
We mochten er met ons ma naartoe in cinema Regi, op een paar honderd meter van ons huis. 1960 denk ik. Een heel gebeuren toen. En de trucage was voor die tijd indrukwekkend, overweldigend en onvergetelijk. Ik zie nog altijd voor me hoe het water in twee steile muren uiteen trok en een doorgang gaf aan de Israëlieten, om nadien met volle geweld de valse farao-troepen te verzwelgen.


Goed.
Maar alles bij elkaar: iets onmogelijks, een sprookje, een legende, een verhaaltje.
Of toch niet?
Op 30 augustus publiceerde een groep wetenschappers onder leiding van Carl Drews in de Public Library of Science (PLoS One) een artikel waarin ze aantonen dat “het splijten à la Mozes” wel degelijk tot de mogelijkheden behoort!
Drews construeerde een computermodel en ging na of een aanhoudende oostenwind zeewater op de geschikte wijze in beweging zou kunnen krijgen.
Zijn keuze voor oostenwind steunde op details die in het Bijbelverhaal Exodus 14 te vinden zijn.
De Rode zee kwam evenwel niet in aanmerking voor de plaats van het gebeuren, want die ligt noord-zuid georiënteerd.
Maar Drew vond in de buurt van Port Said een meer in de Nijldelta, het meer van Tanis, dat wel de goede ligging had en dat wel eens zou kunnen overeenkomen met de plaats die in de bijbel beschreven staat. Er wordt immers nergens over de Rode zee gesproken, maar wel over de “zee van Riet”. En dit is volgens Drews perfect te koppelen aan het meer van Tanis!
Drews berekende dat een aanhoudende oostenwind van 28 m/s (100,8 km/u) in het meer een landbrug van 3 à 4 km lang en 5 km breed kan vrijmaken gedurende 4 uur.
Genoeg om aan de overkant te geraken tegen de tijd dat vijand kwam opdagen.

Hieronder een YouTube-filmpje dat het hele verhaal verduidelijkt. En je kan ook op de website van UCAR terecht voor nog meer uitleg en illustratie door Carl Webster zelf.

”Zie je wel” zal Mozes zeggen, ”als ge maar lang genoeg wacht, moeten die ongelovige Thomassen je toch nog geloven”.