De onvoorstelbare gas- en plasmaexplosies die zich aan het zonneoppervlak afspelen, komen zelfs in het VRT-nieuws terecht.
NASA observeert en volgt met speciale zonnesatellieten (SDO = Solar Dynamics Observatory en SOHO = Solar and Heliospheric Observatory) de gebeurtenissen op de voet. En dit levert spectaculaire beelden en video’s op.
Maar ook een les in bescheidenheid.
Zo publiceerden ze een paar dagen geleden een foto waar je onze aarde ziet naast zo’n majestueuze protuberans. Een niemendalletje.
En dan te bedenken dat onze zon een onmerkbaar stipje in ons melkwegstelsel.
En dat ons melkwegstelsel er maar ééntje is in een cluster van lokale melkwegstelsels.
En dat die cluster maar een onderdeeltje is van de Virgo Supercluster.
En dat de Virgo Supercluster er maar ééntje is in de verzameling lokale superclusters.
En dat die lokale supercluster niets anders dan een puntje is in het geheel van het waarneembare universum.
En dat het waarneembare universum er misschien maar ééntje in een set van multiversa…
Welk mensje durft nog zeggen dat hij weet wat de oorsprong en de bestaansreden is van dit alles?
Wie heeft nog die wijsheid in pacht?
Opnieuw denk ik terug aan mijn leraar Frans, die mij 50 jaar geleden al confronteerde met wat Blaise Pascal 300 jaar geleden zei toen hij het over onze betekenis in het immense heelal had: “de mens is slechts een ziertje, een niemendalletje, een rietstengeltje (l’homme n’est q’un roseau)”.
Klik op dit beeld voor een grotere en scrollbare weergave
Geen opmerkingen:
Een reactie posten