Dit heeft te maken met het merkwaardig synchroon lopen van twee bewegingen: de tijd die de maan nodig heeft om rond haar eigen as te draaien, is "precies" dezelfde als de omlooptijd van de maan rond de aarde.
Waarom staat die "precies" tussen aanhalingstekens?Omdat de rotatiesnelheid van de maan rond haar eigen as wel constant is, maar de snelheid waarmee de maan rond de aarde draait niet constant is.
De baan van de maan is immers een ellips en op de plaatsen waar de maan dichtst bij de aarde staat is haar baansnelheid groter dan waar ze er verder van af staat.
Het gevolg van die (kleine) variatie in baansnelheid is dat de maan langs haar baan, soms een beetje vóórloopt op haar eigen rotatie en soms een beetje achterop hinkt op haar eigen rotatie.
Gevolg: we kunnen eigenlijk ook een klein stukje van de achterkant zien.
Maar nu komt het.
Franse astronomen en fysici van het Institut du globe de Paris hebben de inslagkraters op de maan grondig bestudeerd, zowel de kraters aan de voorkant als die aan de achterkant.
De achterkant van de maan is immers sedert de maanexpedities en de satellieten rond de maan (lunar orbiters) in vorige eeuw ook goed in kaart gebracht.
Uit hun studies besluiten ze dat er 4 miljard jaar geleden zeer zware kraterinslagen zijn geweest op wat we nu de achterkant van de maan noemen. Méér dan op wat we nu de voorkant noemen.
Dit wijst er volgens die geleerde mannen op dat die achterkant toen aan de voorkant lag!
Franse astronomen en fysici van het Institut du globe de Paris hebben de inslagkraters op de maan grondig bestudeerd, zowel de kraters aan de voorkant als die aan de achterkant.
De achterkant van de maan is immers sedert de maanexpedities en de satellieten rond de maan (lunar orbiters) in vorige eeuw ook goed in kaart gebracht.
Uit hun studies besluiten ze dat er 4 miljard jaar geleden zeer zware kraterinslagen zijn geweest op wat we nu de achterkant van de maan noemen. Méér dan op wat we nu de voorkant noemen.
Dit wijst er volgens die geleerde mannen op dat die achterkant toen aan de voorkant lag!
Want de voorkant heeft altijd meer van meteorieteninslag te lijden dan de achterkant, omdat de meteorieten die op de voorkant inslaan, extra versneld worden door de dichterbij gelegen aarde.
Het gevolg van die kolossale inslag was een sterke verandering in de snelheid van de draaiing van de maan rond haar eigen as.
Na stabilisatie lag de voorkant van toen aan de achterkant van nu.
Ingewikkeld verhaal vrees ik, met al die voor- en achterkanten.
Maar het komt erop neer dat Manneke Maan "ons" tijdelijk zijn achterwerk liet zien.
Gelukkig heeft hij snel betere manieren geleerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten