Toen ik nog als chemieleraar in het H.-Graf aan de slag was, liet ik mijn leerlingen van het 6de jaar Techniek-Wetenschappen elk jaar acetylsalicylzuur maken.
We kennen die verbinding beter als aspirine, de naam waaronder ze in 1899 door Bayer op de markt werd gebracht.
Jarenlang gebruik en jarenlang onderzoek hebben aangetoond dat deze eenvoudige verbinding een enorm toepassingsgebied bestrijkt: pijnstiller, koortsverlager, ontstekingsremmer, preventie van hartaanval en beroerte,...
Ook ik neem iedere morgen mijn tabletje cardioaspirine. Als ik het niet vergeet ten minste, want Aspirientjes helpen spijtig genoeg niet tegen "Altzheimer-light"...
De pijnstillende werking van aspirine is vooral toe te schrijven aan de salicylzuurkern in de molecule
Het was al geweten dat de vegetariërs onder ons behoorlijk grote concentraties salicylzuur in hun bloed hebben. Dit is vrij normaal te noemen want planten produceren vrij veel van dat zuur.
Het was b.v. al van in de oudheid bekend dat extracten van wilgenbladeren (wilg = salix in het Latijn - heb je hem?) pijnstillend werken.
In het gerenomeerde tijdschrift Nature is nu recent een studie verschenen die aantoont dat planten bij beschadiging in de buurt van de wonde extra salicylzuur produceren.
Maar ook bij niet-vegetariërs vond men bij ontstekingen en andere ziektverschijnselen vrij hoge concentraties salicylzuur in het bloed.
In het Journal of Agricultural and Food Chemistry is nu een studie gepubliceerd die aantoont dat het menselijk lichaam zijn lichaamseigen salicylzuur kan aanmaken!
Mensen zullen hierin weer van elkaar verschillen: mannen en
vrouwen(!) die niet dikwijls koppijn hebben zullen wellicht een intern aspirinefabriekje hebben dat behoorlijk goed draait.
Ge moet maar chance hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten