1959.
We hadden thuis nog geen TV, maar tante Leine wel.
Op zondag en bij speciale gelegenheden mochten we gaan kijken.
Wekelijks naar Schipper naast Mathilde bijvoorbeeld.
En naar het Eurovisiesongfestival.
1959.
Ik was er bijna 14. Lang geleden, maar ik weet nog alsof het het gisteren was hoe Teddy Scholten won met “Een beetje”.
Een niemendalletje. Een doorbraaf liefdesliedje. Maar met een aanstekelijk melodietje dat je dagenlang nadien op straat hoorde fluiten.
Inderdaad, uit de tijd toen mensen nog floten op straat.
Ik ook, alhoewel ons ma dat een beetje “onwelvoeglijk” vond…
Ach, mijn heimweefabriek draait weer op volle toeren.
Ik ben weer deftig aan het mijmeren.
Waar is die goede oude tijd gebleven, toen geluk nog heel gewoon was. Toen een simpel liedje de mensen nog blij kon maken.
Dank je wel Teddy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten