Na moederdag komt vaderdag.
Vandaag is het weer zo ver.
Er is dus gelukkig op deze verkiezingszondag nog iets prettigs te beleven vandaag.
Voor alle vaders die er niet meer zijn, en dus ook voor mijn eigen vaderke, dit mooie gedicht van Michel van der Plas:
Vader, wat zou ik er voor willen geven
als je er af en toe nog eens kon zijn
en een zondag kwam zitten in mijn leven
bij mijn werk, mijn boeken en mijn wijn.
Soms zie ik nog mannen van vijfentachtig
(je weer wel waar) met een gezicht vol zon
en zin, en dan denk ik: godallemachtig
als ik hem zo nog eens meenemen kon.
Want op de een of andere manier
leef ik toch ook nog steeds voor jou: jouw ogen
wil ik, met hun aandacht, pret en mededogen
bij mijn geploeter, mijn huis en mijn hier:
en ik zag ze zo graag een keer genieten
van al wat ze vol tranen achterlieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten