De intensiteit van het licht dat ze uitstraalt is zó sterk, dat waarnemen met het blote oog onmogelijk is.
Als we beschermende filters gebruiken is dat wel te riskeren.
Maar ook dan nemen we weinig details waar.
Om iets meer van het zonneoppervlak te weten te komen, zijn er gespecialiseerde telescopen nodig.
De Richard B. Dunn Solar Telescope is er zo eentje.
Met dit toestel en met andere telescopen van het Amerikaans National Solar Observatory zijn recent een aantal schitterend zonne-foto’s gemaakt, met een zeer hoge resolutie.
Dan merk je pas dat dit nogal egaal lijkend zonne-oppervlak een kolkende massa plasma is:
Wat je hierboven ziet is een een stukje zonne-oppervlak van 200.000 vierkante kilometer. Dit is slechts 0,5% van de zichtbare zonneschijf.
De zwarte vlek rechts onderaan is een zonnevlek. Dit is een plaats waar het magnetisch veld van de zon door het oppervlak breekt. Het plasma koelt daardoor plaatselijk af. Het gevolg is dat er op die plaats minder straling uitgezonden wordt. We zien die plaats donkerder.
Deze en andere foto’s zijn gemaakt met de zeer geavanceerde IBIS-camera, gemonteerd op de zonnetelescopen.
Op de IBIS-site kan je een reeks foto’s van bovenstaand zonne-oppervlakje zien, opgenomen bij verschillende golflengten.
Ga daar maar eens kijken.
Prachtig, maar terzelfdertijd ook een beetje schrikwekkend onze Laura, vind ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten