Een aquariumke

We hebben thuis, in de keuken, een aquarium met 1 goudvis erin. Dat is nog een overblijfsel van de tijd toen ons Leen nog aan haar regentaatsstudies bezig was.
Nu studeer je niet meer voor regent, maar voor bachelor in het onderwijs: secundair onderwijs.
‘t Klinkt chiquer maar ‘t is precies hetzelfde.
Leen had toen voor een proefles biologie een vis nodig.
Toen ze het huis uit ging, heeft ze het beestje achtergelaten.
We (= Mia) zijn er met veel liefde blijven voor zorgen.
Niet dat hij zoveel last berokkent.
Om de 14 dagen à 3 weken het water eens verversen.
En dagelijks een beetje visseneten.

”Hij kent mij” zegt Mia.
Als ze kast opendoet waar het doosje vismeel staat, komt hij inderdaad direct naar de oppervlakte.
Een soort geconditioneerde reflex dus.
Zoals de hond van Pavlov.
Je weet wel, die Russische fysioloog uit het begin vorige eeuw die zijn hond trainde. Telkens als hij hem een stukje vlees te eten gaf, liet hij een belletje rinkelen.
En ja hoor, na enige tijd begon de hond een koppeling te maken tussen het belletje en het eten: hij begon al te kwijlen bij het horen van het belletje alleen.
Ons visje kwijlt dus al als hij Mia het kasdeurtje hoort opendoen.

Ach ons leven zit vol geconditioneerde reflexen.
Ik durf wedden dat ge tegenwoordig al begint te denken dat er weer gevangenen ontsnapt zijn als je het TV-nieuws opzet.
En in mijn eigen (ex)habitat, het onderwijs, kennen ze er ook wat van.
Daar zijn het super-adepten van de hond van Pavlov: als de bel gaat, beginnen ze onmiddellijk te zeveren. En ze worden er nog voor betaald ook…

Maar wat ons geconditioneerd goudvisje betreft. Dat beestje heeft alles bijeen toch maar een hondenleven vind ik.
Al jaren aan één stuk rondzwemmen in een plasje water van nog geen anderhalve emmer (± 15 liter) groot. Geen broertjes of zusjes of vriendjes of vriendinnetjes in de buurt. Hoe hou je zo iets uit? En waartoe dient dat?
Dan zijn zijn/haar (?) neefjes en nichtjes in het Churaumi Aquarium in Okinawa een stuk beter af.
Zij kunnen paraderen in liefst 7.500.000 liter water.
Ze zwemmen daar dan ook rond in de Kuroshio Sea, het tweede grootste aquarium ter wereld.
Bekijk dat hieronder maar eens.
Maar doe dat dan in volledige-scherm-weergave om er goed te kunnen van genieten.
Klik daarvoor eerst op het kadertje rechtsonder van het beeld en dan pas op de startknop in het midden van het scherm.

Dat is wat anders dan het bokaaltje van ons visje.
Ik besef nu plots dat ons zwemmerke niet eens een naam heeft.
Maar toch, ik zou hem voor geld ter wereld willen missen.