We hadden thuis nog geen televisie.
Maar ons tante Leine had er wel één.
En zo nu en dan mochten we gaan kijken.
Naar “Schipper naast Mathilde”.
Maar ook naar Nonkel Bob en tante Ria.
Meezingen met “Vrolijke, vrolijke vrienden”.
Vol spanning kijken Manko Kapak met zijn verhaal over de smerige Spaanse conquistadores en broederstrijd tussen de Incavorsten.
En naar “Het geheim van Killary Harbour” met een toen nog erg jonge Wies Andersen en met Cyriel Van Gent.
Ik heb er mateloos van genoten.
Ik heb er mijn liefde voor toneel en voor het lezen van vele vele boeken aan overgehouden.
Dag Bob Davidse. Je bent er nu niet meer. Rust in vrede.
Maar ik geraak je nooit kwijt, want je hebt mijn jeugd mateloos mooi gekruid.
Bedankt Nonkel Bob.
Dat waren waarschijnlijk toch de jaren 60, want ik kan ze me ook herinneren hoewel ik pas in '57 geboren ben.
BeantwoordenVerwijderenJuist, eerder eind jaren 50 en begin jaren 60. Schipper naast Mathilde: van '55 tot '63. Manko Kapak: '60. en nonkel Bob vanaf '55.
BeantwoordenVerwijderenHervé