Hij was na die 32 jaar trouwe dienst op een plek erg dun geworden. Een paar weken geleden is hij daar gewoon doorgebroken.
In tegenstelling tot die van zijn drager, is de massa van de ring dus in de voorbije tijd duidelijk afgenomen.
Ik maak een voorzichtige schatting: – 1 gram.
Het zal wellicht meer zijn, want goud heeft een hoge dichtheid. D.w.z. dat per volume dat verdwijnt, de massa redelijk wat vermindert.
Laat ons nu eens even rekenen.
32 jaar = 32 x 365 x 24 x 3600 seconden = 1.009.152.000 seconden.
Amaai, ben ik al meer dan 1 miljard seconden getrouwd. Pfew voorbij gevlogen!
Maar nu komt het.
Ondanks het feit dat goud een redelijk zwaar metaal is, is een atoom goud is een erg licht ding.
Scheikundigen weten sedert Avogadro (1776-1856), dat er in 197 gram goud maar liefst 6,02.1023 atomen goud zitten. Ook als je geen chemist bent moet je dit voor waar aannemen.
In 1 gram goud zitten er dus:
Die 3.1021 atomen goud zijn dus in de 1.009.152.000 seconden van mijn trouw ring “weggevlogen”!
Dat zijn er per seconde:
Natuurlijk is mijn ring geen 24 karaat goud, maar zoals de meeste gouden trouwringen een ring van 18 karaat.
Dat betekent dat ik van het rekenresultaat slechts 75% mag nemen.
Maar levert toch nog het onvoorstelbaar groot aantal van gemiddeld
2.250.000.000.000 (tweeduizend tweehonderdvijftig miljard!) atomen goud die per seconde van mijn trouwring verdwenen zijn en nog verdwijnen!
Ik zie ze (gelukkig) niet vliegen.
Geloven jullie mij? Of heb ik ergens een rekenfout gemaakt?
Laat het mij dan weten.
Ik kon natuurlijk ook berekend hebben hoeveel atomen er per seconde gemiddeld bij mijzelf bijgekomen zijn de voorbije 32 jaar.
Maar dat zou iets moeilijker te becijferen geweest zijn…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten