Een merkwaardige uitstap om een paar redenen.
Maar de inhoud van de tentoonstelling zelf was daar niet de belangrijkste van.
De realiteit en de gevolgen van de klimaatsverandering werden in SOS Planet wel behoorlijk gepresenteerd, maar didactisch was het toch niet 100% in orde.
Naar gelang je door de opeenvolgende themazalen loopt wordt de informatie te overvloedig en de toon te drammerig. Ik kon het op het laatst niet goed meer opbrengen om nog de infopanelen en TV-schermen te lezen en aandachtig te bekijken. Teveel van het goede dus.
Wat niet betekent dat SOS Planet geen aanrader blijft. De boodschap die je meekrijgt is niet mis te verstaan: we moeten echt iets doen aan het klimaatprobleem.
De tentoonstelling blijft nog open tot 1 mei 2011 en heeft intussen al meer dan 60.000 bezoekers mogen ontvangen. Een succes dus.
Maar indrukwekkender dan de expositie was het gebouw waarin ze was opgesteld.
Het Guillemins-station is een schitterend stukje moderne architectuur.
Groots en groot, maar toch open, sierlijk, licht en luchtig.
De Spaanse architect Santiago Calatrava Valls heeft hier een juweeltje neergeplant.
Op zichzelf al een tripje naar de vurige stede waard.
En dan binnen in de tentoonstelling een tweede verrassing: 3D-TV zonder brilletje!
Je weet wel dat je om 3D-filmen te bekijken een anaglyphenbrilletje of een brilletje met polarisatiefilters nodig hebt.
Maar stilaan beginnen ook de “brilloze” 3D-TV’s op de markt te verschijnen.
In dat geval heeft men de brilletjes van de kijkers vervangen door een voorzetscherm dat vóór het eigenlijke TV-scherm wordt geplaatst. Dat scherm vervangt het brilletje.
Door eens van dichtbij zo’n scherm te gaan bekijken, kon ik vaststellen dat de 3D-TV die we in SOS Planet voorgeschoteld kregen, van het lenticulaire type was.
Het voorzetscherm bestaat dan uit een grote reeks cilindervormige lenzen, die er voor zorgen dat we met het linkse oog een beeld zien dat verschoven is ten opzichte van het beeld dat we met het rechtse oog zien. Onze hersenen recombineren die twee beelden tot een ruimtebeeld.
Je kan het effect van zo’n cilinderlens een beetje uittesten door bijvoorbeeld een tijdschrift tot een cilinder op te rollen en vóór u uit te houden. Bekijk nu het tijdschrift met afwisselend het linkse en het rechtse oog bedekt. Je zal merken dat het beeld dat je met het rechtse oog ziet wat verschoven is ten opzichte van het beeld dat je met het linkse oog.
Op de tentoonstelling werd aangegeven dat je best recht vóór het scherm op zo’n 3 à 4 m van het scherm af moest staan. En dat was in zo’n druk bezochte ruimten bijna onmogelijk.
Maar ik was toch blij dat ik dit nieuw technologisch snufje eens kon (be)proeven.
Een mooi gebouw, een kersvers stukje technologie, een interessante tentoonstelling, een aangename namiddag met goede vrienden. Mijn zondag kon niet meer stuk…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten