Wie zich zijn dromen herinnert (ik doe dat niet!), kan wellicht nauwelijks geloven dat die droomperiodes hooguit één uur van zijn nachtrust in beslag nemen.
En denk maar niet dat tijdens de rest van de slaap er niets gebeurt in je hersenen.
Integendeel.
Tijdens die droomloze slaapperiodes wordt informatie uit je werkgeheugen overgeheveld naar het permanent geheugen.
Je werkgeheugen wordt dus tijdens die periodes leeggemaakt.
Zo is het nadien weer paraat is om recente gebeurtenissen op te slaan. En je kan weer goed actieve denkprocessen uitvoeren.
De communicatie tussen verschillende hersengebieden tijdens de slaap, kan gedetecteerd worden aan de hand van karakteristieke elektrische hersengolven: de zogenaamde sleep spindles. Dat was al bekend.
Maar een groep Amerikaanse psychologen van de University of Berkeley onder leiding van Matthew Walker stelt nu in een recent artikel in Current Biology, dat die sleep spindles precies samenhangen met de overdracht van gegevens uit de hippocampus, waar het werkgeheugen huist, naar de prefrontale cortex, waar het permanente geheugen “woont”.
De intensiteit van de sleep spindles is dus volgens die onderzoekers een maat voor het leegmaken van het werkgeheugen: hoe meer sleep spindles hoe beter het werkgeheugen "schoongeveegd" wordt.
Tijdens de slaap van de proefpersonen werden de hersengolven gevolgd.
En daaruit bleek dat de proefpersonen met de meeste sleep spindles nadien het meest fit waren om nieuwe zaken aan te leren.
Aangezien de droomloze slaapperiode vooral in het laatste gedeelte van de slaap plaatsvindt, moet je lang genoeg slapen om voldoende sleep spindles te produceren en dus ‘s anderendaags over een fit werkgeheugen te beschikken.
Dus: ofwel niet te laat naar bed, ofwel lang genoeg slapen.
Mij zal het eerste zeker nooit lukken.
Ik zal mijn wekker dus maar een half uurtje later laten aflopen en… mijn middagdutje verder in ere houden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten