Wegwassen

Toen ik nog “hakkelde ongeriefd” was zaterdagavond bij ons thuis de grote wasbeurt. Niet van ondergoed of lakens. Neen, mijn zus, mijn broertje en ikzelf moesten de kuip in. Niet de badkuip, want een badkamer hadden we in de 50-tiger jaren niet.
Moederke zette ons in een gegalvaniseerde zinken kuip en schrobde ons schoon terwijl Dr. Jan Albert Goris (Marnix Gijsen) ons op de radio het nieuws uit Amerika vertelde en Renaat Grassin, het Ketje, in de radiorevue “Kop en Staart” over zijn “Giel klaan moizeke“ vertelde.

En als we proper waren kregen we van ons ma een lekkere tas warme, zoete chocomelk en boterhammetjes gesmeerd met “goede boter”. Geen chocomelk uit flessen, maar zelfgemaakte, met cacaopoeder van Kwatta. En we mochten “ons bookes” soppen.
Zalige tijden waren dat. En zorgeloos. Voor óns tenminste.

Ik zag het allemaal weer vóór me toen ik las dat Spike W.S. Lee en Norbert Schwarz van de Universiteit van Michigan, uit een onderzoek leerden dat een fysieke wasbeurt ook in een psychische schoonmaak resulteert.
Je kan dus volgens hen je zorgen letterlijk wegwassen.
Maar niet alleen je zorgen. Ook het slecht gevoel nadat je b.v. gelogen hebt, of nadat je verkeerde beslissingen hebt genomen.
Religieuze rites zoals dopen om van de (erf)zonde verlost te worden zouden dus wel degelijk een positief psychologisch effect hebben. 
Net als je handen in onschuld wassen, zoals Pilatus deed.
En het gezegde “die mag zijn mond wel eens spoelen” van iemand die liegt of grove praat vertelt, steunt op dezelfde ervaring.
Oude tradities en volkswijsheden wisten dus al wat moderne psychologen nu ook achterhalen. Hou die oude wijsheden dus maar goed in ere.