Een maand na Moederdag is het vandaag Vaderdag.
Daarom aan alle vaderkes mijn groet.
Mijn eigen vaderke is er al lang niet meer.
Het was een stille harde werker. Een mandenmaker. Een man van weinig woorden, niet geleerd maar erg verstandig en met een hart van koekenbrood.
Mijmerend over wie en hoe hij was, dit mooi gedicht van Herman De Conink.
Voor hem en voor alle vaders die er niet meer zijn.
Vader
De dingen die voorbij zijn, blijven rustig verder leven,
sereen, omdat ze niet meer zo acuut
en niet meer zo heel heel even
moeten gebeuren van minuut tot minuut.
Zo ging mijn vader, sinds hij stierf
ook in mijn dromen al een paar keer dood, maar trager,
er niet de tijd voor nemend, maar een eeuwigheid,
en leeft hij tóch nog verder, verder en wat vager.
Hij zegt niets meer, hij is een sfeer, mijn vader,
van ouwe woorden, het woord 'altegader',
het woord 'gelaat' en 'schoot' (van ons gezin) en 'schoon'.
Zo rustig wil ik ook wel sterven, een keer of zes, zeven
in de dromen van mijn zoon.
Tot ik gewoon blijf leven.
HERMAN DE CONINCK
Geen opmerkingen:
Een reactie posten