De wandschilderingen in deze grot stellen dierenfiguren voor (bizons, paarden, stieren en mythische éénhoorns) in zogenaamde aardkleuren: bruine, gele, rode en zwarte pigmenten afkomstig van metaaloxiden die ter plaatse te vinden waren (ijzeroxiden voor rood, geel en bruin, mangaandioxide voor bruin-zwart).
De grotschilderingen van Lascaux waren meteen één van de belangrijkste vondsten van de Paleolithische kunst. Ze werden dan ook overdruk bezocht, met alle gevolgen van dien: algen en schimmels werden binnengebracht en samen met het uitgeademde CO2 tastten ze de muurschilderingen aan. In 1963 was de maat vol: de grotten werden voor het publiek gesloten.
Ter compensatie werd in de buurt een Lascaux II-grot geïnstalleerd waar vanaf 1984 een facsimile van de oorspronkelijke grot te bekijken valt.
Maar in deze internettijden is natuurlijk nog meer mogelijk.
Vrij recent werd in opdracht van het Franse Ministère de la Culture et de la Communication een site over Lascaux ontwikkeld, waarvan de Flash-versie toelaat om virtueel in de grotten rond te lopen.
De navigatie gaat vrij vlot via menu’s ondergaan en links van de pagina (zie gele pijlen op het beeld hieronder), maar de interactiemogelijkheden zijn toch (te) beperkt.
En erg vervelend vind ik de monotone klank die als achtergrond gebruikt wordt. Ik raad aan om die zo snel mogelijk af te zetten via “Son / Sound” in het menu onderaan (zie verticale gele pijl).
”Lascaux – visite de la grotte” blijft de moeite van een bezoek zeker waard.
Wonderbaar hoe onze zeer verre voorouders, met zeer primitieve middelen, wat hun intrigeerde zo kunstzinnig in beeld hebben gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten