Velen zullen bij dit nieuws eventjes de schouders ophalen, maar eigenlijk is dit voor de mensheid een formidabele mijlpaal.
Bron beeld: NASA
In 1977 lanceerde NASA met een paar weken verschil Voyager I (V1) en Voyager II (V2), twee ruimtesondes die als eerste opdracht hadden om informatie over de verre planeten in ons zonnestelsel te verzamelen.
Dit werd een succesvolle missie en onze kennis over Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus is dankzij de Voyagers sterk toegenomen.
Maar 35 jaar later en respectievelijk 18 miljard km (V1) en 15 miljard km (V2) verder, snellen beide ruimtetuigen met een duizelingwekkende vaart van 17km per seconde (= 61.200 km/h) verder naar de interstellaire ruimte.
Ze zenden nog altijd radiosignalen naar de aarde, die weliswaar geen beeldinformatie meer bevatten, maar informatie over stralings- en deeltjesintensiteit.
Het is deze stralingsinformatie die er op wijst dat V1, die het verst gevorderd is, zeer dicht de grens van de interstellaire ruimte is genaderd.
Die grens wordt gevormd door de rand van de heliosfeer. Dit is het gebied rond de zon waar de zonnewind dominant is. Op de grens van die heliosfeer heerst de zogenaamde heliopause: de zonnewind en de straling afkomstig uit de verdere ruimte heffen elkaar op.
De signalen afkomstig van V1 wijzen er op dat hij zich nu in het heliopausegebied bevindt en dus “binnenkort” de interstellaire ruimte binnen vliegt.
Bron beeld: NASA
V1 heeft net als V2 een gouden plaat van 30,48cm diameter bij waarop informatie over onze aarde en zijn bewoners is aangebracht.
Niet alleen onder de vorm van de gravures die je hierboven kan zien, maar ook onder de vorm van beelden, gesproken boodschappen in allerlei talen, muziek en aardse geluiden.
Wie weet is er ooit ergens iets of iemand die er iets mee doet en ons een antwoordje stuurt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten