Steen, papier, schaar? Van robots kan je niet winnen!

Bij het voetbal zien we tegenwoordig bijna dagelijks de ploegkapiteins bij het begin van de match “tossen” om de speelrichting te bepalen. Het lot wordt dan bepaald door “kop of munt”.
Kinderen vervangen die lotsbepaling dikwijls door “steen, papier, schaar”.
En dit spel spelen ze ook wel gewoon als een soort behendigheidsspel.

In “steen, papier, schaar” steken twee spelers tegelijk (er wordt afgeteld) ofwel de vuist uit (=steen), ofwel de gestrekte hand (= papier), ofwel 2 gespreide vingers (= schaar).

De winnaar wordt bepaald door de volgende regels:
- steen wint van schaar
- papier wint van steen
- schaar wint van papier

Nu blijkt dat de spelers van dit spel dikwijls gelijk spelen, d.w.z. dat ze beide de hand op dezelfde wijze uitsteken.
Het lijkt erop dat de spelers elkaar imiteren. Raar want dan is er geen winnaar!
Volgens psycholoog Richard Cook van University College in Londen die dit onderzocht, is dit imitatiegedrag een automatisme.
Hij kwam daar achter door één van de spelers te blinddoeken: hij stelde de vast dat de andere speler dan bijna steeds 200 milliseconden na de geblinddoekte hetzelfde gebaar maakte, alhoewel hij wist dat hij dan niet zou winnen. De automatische imitatie-impuls is ons blijkbaar aangeboren.
Een samenvatting van zijn onderzoek vind je in “Rock paper scissors players are natural copycats”

Maar bij robots ligt dat anders.
Die hebben die aangeboren imitatie-impuls niet.
Integendeel die winnen altijd in dit spelletje. Omdat ze “foetelen”…
Hun supersnelle optische detectoren zien al de eerste primitieve aanzet van hoe je de uitgestoken hand gaat vormen en ze zorgen ervoor dat ze steeds gepaste tegenzet doen.
In het filmpje heironder zie je hoe ze dat voor mekaar krijgen.

De robots van vandaag beginnen dus hier en daar al super-humane trekjes te krijgen.
Het wordt dus tijd dat we Isaac Asimov’s oude wetten van de robotica bovenhalen:
Eerste Wet:
- een robot mag een mens geen letsel toebrengen of door niet te handelen toestaan dat een mens letsel oploopt.
Tweede Wet:
- een robot moet de bevelen uitvoeren die hem door mensen gegeven worden,
behalve als die opdrachten in strijd zijn met de eerste wet.Derde Wet:
- een robot moet zijn eigen bestaan beschermen, voor zover die bescherming niet in strijd is met de eerste of tweede wet.Want wat in 1950 in Asimov’s boek “I Robot” nog sciencefiction was, begint immers stilaan werkelijkheid te worden…