Ik wil hier op deze heuglijke dag wel iets kwijt over de molecuultjes die vandaag, 14 februari, misschien meer dan op andere dagen, uw en mijn zintuigen strelen.
Van zodra we een ruiker van die prachtbloemen in handen krijgen, hebben we de neiging om onze neus in de blaadjes te duwen (let op voor de doornen!) en te snuiven.
Meteen worden onze reukorganen gebombardeerd door een 300-tal vluchtige geurmoleculen, waarvan ik hierboven de belangrijkste vijf heb weergegeven.
Want die vijf, die uiteindelijk maar (5/300).100% = 1,7% van het totaal aantal uitmaken, zijn verantwoordelijk voor 90% van de geur die we ervaren.
Het zijn dan ook deze stoffen, en vooral het goedkoop te fabriceren 2-phenylethanol, die we terugvinden in minderwaardige rozenparfums en in huishoudproducten die men een rozengeurtje wil meegeven (WC-verfrissers bijvoorbeeld...).
De geur die we bij rozen opsnuiven is eigenlijk voortdurend aan het veranderen, want al die moleculen die op ons afstormen zijn niet allemaal even vluchtig.
Uiteraard zijn het de vluchtigste die het eerst in onze neusgaten binnendringen. Nadien komen “de tragere” moleculen aangevlogen en door het voortdurend mengen van al die geurstoffen ervaren we steeds een andere geursensatie.
Je zal onmiddellijk begrijpen dat de geur die we opsnuiven ook zal afhangen van de temperatuur, want de temperatuur beïnvloedt de bewegingssnelheid van de moleculen: hoe warmer hoe sneller ze bewegen en dus hoe rapper ze bij onze geurreceptoren terecht komen.
En de kleur van de rozen bepaalt natuurlijk ook hoe ze ruiken, want gele rozen bijvoorbeeld produceren meer nerol dan rode rozen.
Ik hoop dat je ze vandaag mag geven of mag krijgen.
En vergeet dan maar de rozenchemie.
Vergeet de rhodinol, de geraniol, de nerol en de eugenol en geniet, met wie u lief is, van een intens Valentijnmoment!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten