Hubble ziet titanenstrijd

De NASA Hubble-telescoop heeft ons heel wat fenomenale beelden opgeleverd.
De foto hierboven maakt niet meteen de afmetingen van deze ruimtetelescoop duidelijk.
De 11 ton wegende Hubble is 13,2 meter lang en zijn grootste diameter bedraagt 4,2 meter. De hoofdspiegel heeft een diameter van 2,4 meter.
Vergeleken met aardse telescopen zijn dit eerder minieme afmetingen, maar zijn positie op 575 km boven de aarde, waar hij in 97 minuten rond circuleert, levert fantastische waarnemingen op, vrij van atmosferische storingen.
Hubble kan waarnemingen doen in het zichtbare, het ultraviolette en het infrarode gebied van het elektromagnetisch spectrum.
Eén van de gekendste Hubble-beelden is de foto uit 1995 van de Adelaarsnevel M16 in het sterrenbeeld Slang.
M16 is een stervormingsregio op “amper” 7000 lichtjaren van ons af.

Bron: NASA

De drie pilaarachtige structuren zijn kolommen koud interstellair waterstofgas en interstellair stof: echte sterrenfabrieken. De productie is het hevigst aan de top van de pilaren, waar de felle straling zichtbaar is.

Zeer recent, gisteren, 3 maart 2009, heeft NASA op zijn Hubble-site een weergaloze opname van botsende melkwegstelsels vrijgegeven:

Bron: Hubble-site

Deze titanenstrijd tussen drie melkwegstelsels gebeurt op 100 miljoen lichtjaren van ons af.
Het linkse melkwegstelsel (NGC 7173) en het stelsel rechtsonder (NGC 7176) zijn duidelijk elliptische melkwegstelsels. Het stelsel rechtsmidden (NGC 7174) is een vervormd spiraalvormig stelsel. Onze eigen melkweg behoort ook tot de spiraalvormige stelsels.
Tussen haakjes: NGC is een classificatiesysteem voor heelalobjecten. NGC = New General Catalogue. NGC 7173 is dus het catalogusnummer van dit stelsel.

De vervorming van het middelste stelsel is een gevolg van de enorme gravitatiekrachten (zwaartekrachten = aantrekkingskrachten tussen massa’s) die de twee elliptische stelsels erop uitoefenen.
NGC 7173 en NGC 7176 vechten dus om NGC 7174 op te slokken.
Als de strijd beslecht is zal drie twee geworden zijn.
Astronomen denken dat er uiteindelijk één enorm groot ellipsvormig melkwegstelsel zal ontstaan honderden keren massaler dan ons eigen mekwegstelsel.
Vergeet ook niet dat elk melkwegstelsel bestaat uit miljarden sterren, zoals onze zon er ééntje (en dan nog een kleintje) is.

Ik hoop dat jullie ook stil worden bij zulke ongrijpbare gebeurtenissen in een ongrijpbaar heelal.
En dat we nederig bekennen dat we niets betekenen, laat staan dat we zouden denken dat we weten hoe het allemaal in mekaar steekt.