Een fenomenaal historisch gebeuren dat ik thuis bij mijn moederke op de zwart-wit TV heb mogen mee beleven.
Maar moederke liet er haar nachtrust niet voor.
”Vertel het mij morgen maar” zei ze.
Meer dan 40 jaar later geven de bodemstalen die de eerste maanwandelaars, Neil Armstrong en Buzz Aldrin meebrachten, nog steeds geheimen prijs.
Zo is zeer recent gebleken, dat het schaarse water dat in de maanstenen werd gevonden, chemisch niet helemaal identiek is met ons aardse water!
Op 9 januari (eergisteren) publiceerden Amerikaanse geologen in Nature Geoscience een studie waaruit blijkt dat het maanwater, zwaarder is dan ons water.
Waarover gaat het precies?
Water is H2O: één zuurstofatoom (O) met daaraan twee waterstofatomen (H) gebonden.
En het is in die waterstofatomen dat nu juist het verschil zit.
De waterstofatomen die in de watermoleculen aanwezig zijn, bestaan in ons water hoofdzakelijk uit protium. Dit zijn waterstofatomen met in hun kern alleen maar één proton en rond de kern één elektron.
Maar het water in de maanstenen vertoont een veel hoger gehalte aan moleculen waarin de waterstofatomen uit deuterium bestaan. Dit zijn waterstofatomen met in hun kern, naast een proton ook nog een neutron. Rond de kern weer één elektron.
De watermoleculen op de maan zijn dus gemiddeld een beetje zwaarder dan die welke bij ons uit de kraan stromen.
En nu blijkt dat het maanwater vergelijkbaar is met het water dat men in kometen (Halley, Hale-Bopp, Hyakutake,..) heeft aangetroffen.
Dit wijst er dus op dat het water op de maan waarschijnlijk afkomstig is van komeetinslagen bij het ontstaan van de maan, zo’n 4,5 miljard jaar gelegen.
Meteen is ook verklaard waarom ons oceaanwater ook wat zwaarder is dan het water in aardse gesteenten.
Ook de aarde zal in haar ontstaansperiode wel een kometenbombardement ondergaan hebben. En dus is aan te nemen dat het smeltwater van die kometen, dat in de aardse oceanen terechtkwam, ook daar voor zwaarder water heeft gezorgd…
Zo zie je maar: Luna leert ons beetje bij beetje iets meer over de ontstaansgeschiedenis van onze moeder aarde.
Er is wel tijd voor nodig.
Maar 40 jaar betekent niets op 4,5 miljard.
Akkoord?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten