Maar dan wordt je weggeroepen of je moet naar het toilet. Je gaat in elk geval de kamer verlaten waar je het briljante oplosidee voelde opkomen.
Als je dan niet de moeite neemt om eerst te noteren hoe je wil tewerk gaan, is de kans groot dat je briljante inval uit je geheugen verdwijnt als je de kamer verlaat.
Het fysieke door het deurgat stappen maakt het blijkbaar moeilijker om ideeën te onthouden waar je mee bezig was in de kamer die je verlaat!
Het verloop van gebeurtenissen wordt in ons geheugen blijkbaar opgeslagen zoals de hoofdstukken in een boek. En de informatie in het huidige hoofdstuk is voor ons gemakkelijker toegankelijk dat die in een vorig hoofdstuk.
Dit is het besluit van een onderzoek onder leiding van Gabriel Radvansky van de Amerikaanse Notre Dame University.
Het fysieke verlaten van een kamer komt volgens die wetenschappers voor ons geheugen overeen met het begin van een nieuw geheugenhoofdstuk. En daardoor verbleken de gegevens uit het vorige hoofdstuk.
Toen ik dit las, leek die studie mij een klinkklaar voorbeeld van een open deur intrappen.
Het is mij immers al meer dan eens gebeurd dat ik mijn bureau uitloop om iets te gaan halen in de living, de keuken, de garage. En daar aangekomen weet ik het niet meer. Terug naar het bureau dan maar! Terug naar de kamer waar het begon. Terugbladeren in mijn geheugenboek dus. En ja hoor: alles wordt weer duidelijk. Ik weet weer wat ik zoeken moest.
Ik ben er zeker van dat velen onder jullie die ervaring ook al hebben gehad.
Als onderwijsmens bedenk ik dan of het voortdurend veranderen van leslokaal in het secundair onderwijs niet nefast is voor het onthouden van het geleerde?
En of het lager onderwijs, waar de onderwijzer (m/v) een hele dag in eenzelfde lokaal werkt, niet efficiënter is?
We zullen het eens aan minister Smet voorleggen.
Want die weet veel. Als hij tenminste zijn bureau niet te dikwijls verlaat…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten