Ik ben dan ook regelmatig op zoek naar nieuwe voorbeelden.
Eergisteren kwam ik op YouTube bij een mooie terecht.
Je weet dat een TV- of een PC-scherm ons geen driedimensionaal beeld levert.
Dit heeft te maken met het feit dat onze beide ogen op zo’ n scherm een identiek beeld voorgeschoteld krijgen.
De beelden die in elk oog terecht komen, moeten lichtjes t.o.v. elkaar verschoven zijn opdat onze hersenen daar één dieptebeeld zouden kunnen van maken.
De bekendste truuk om dat toch te realiseren ken je wel: men plaatst een groen en een rood beeld over elkaar in één gecombineerde foto en men laat je daar naar kijken met zo’n rood-groen brilletje.
De bekende anaglyphenmethode.
Hieronder nog een mooi voorbeeld voor het geval je zo’n brilletje in de buurt hebt.
Maar niet iedereen heeft zo’n brilletje bij de hand.
En als je dan toch op je computerscherm een ruimtebeeld wil zien, dan kan dat bij bewegende beelden op een eenvoudige manier.
Je hebt dan helemaal niet zo’n rood-groen ding nodig.
Maar toch wel een brilletje: een zonnebril(letje).
Men maakt dan gebruik van het zogenaamde Pulfrich-effect.
Dit is een optische illusie die in 1922 door de Duitse fysicus Carl Pulfrich ontdekt werd.
Wat is dat effect dan wel?
Als je naar een horizontale beweging kijkt in een vlak vóór u, met één oog bedekt met een donker glas (b.v. van een zonnebril) en het ander oog onbedekt, dan krijgt die beweging een dieptecomponent in een vlak loodrecht op het vlak van de horizontale beweging.
Tot zover de theorie.
Nu de toepassing.
Neem een donkere zonnebril en kijk met je linkeroog, en alleen je linkeroog, door een glas van die bril.
Laat je ander oog dus onbedekt en start dan het filmpje hieronder.
Mooi niet? Maar voorzichtig! Let op dat ze je niet van je stoel afzwieren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten