Duitse wetenschap(st)ers publiceerden daar hun bevindingen over het verband tussen de manier van huilen van baby’s en de taal van de moeder.
Ze onderzochten het gehuil van 30 Duitse en Franse baby's tussen de twee en de vijf dagen oud.
En ze kwamen tot de vaststelling dat de Duitse baby's overwegend een dalende melodie huilden.
Dat klinkt zo:
De kleine Fransmannekes (en meiskes) gaan voor de overgrote meerderheid de hoogte in:
Volgens de onderzoeksters komt de “huilmelodie" van de baby’s overeen met het taalpatroon dat ze gehoord hebben in de laatste drie maanden van hun periode in de baarmoeder!
Goed dat we dat weten.
Waar wetenschappers zich allemaal mee bezig houden. Het is soms om van te huilen...
Inside mopje voor de (Vlaams)Limburgers: zou er ook een verschil in huilmelodie te horen zijn tussen een Hasseltse baby en... een Tongerse?
Voor iedereen: dit is wat De Strangers voor ervaring hadden met het bleiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten