Een merkwaardig spelleke

Ik onderbreek vandaag even de puzzelreeks
voor een spelleke.
En wel een heel bijzonder spelleke vind ik
Niet zozeer omwille van de moeilijkheidsgraad, maar omwille van de vormgeving en vooral de inhoud.
Ik leg dat een beetje uit. Maar je zal het zelf moeten ondervinden.

Jij (een klein ventje in het spel) loopt door verschillende scenes.
Bewegen gebeurt met de klassieke toetsen: pijltjes rechts en links om voor- en achteruit te gaan, pijltje omhoog op te springen.
De A-of de Q-toets om een schakelaar om te zetten als dat nodig is.
De P-toets of de Esc-toets om te pauzeren.
De R-toets om het lopende level te herbeginnen.

Maar dan is er de spatiebalk.
En die spatiebalk heeft een bijzondere functionaliteit.
Niet op het einde van de eerste drie levels, want daar dient de spatiebalk gewoon om het groene deurtje naar het tweede level te openen.
Maar nadien wordt dat anders.
Vanaf het vierde level wordt elke beweging die je maakt als het ware geregistreerd door een verborgen camera.
En telkens als je dan op de spatiebalk drukt, maak je een kopie van je zelf! Die kopieën zie je op het beeld hieronder als de kleine grijze ventjes.
En elke kopie herhaalt al je bewegingen die door de verborgen camera zijn gemaakt vóór de kopie geboren werd.
Maar die kopies van je zelf kunnen je helpen.
Je kan er mee samenwerken om de hindernissen te overwinnen. Door bovenop zo’n kopie te springen b.v.
Het is dus kwestie van op het juiste moment het juiste aantal kopieën te maken en er op de juiste manier gebruik van te maken.
Dat moet je zelf maar uitzoeken.
Klik daarvoor op het beeld hieronder.
Het duurt wel even voor het spel echt start. En is eerst zelfs nog een inleidend verhaaltje. Het verklaart wel de titel van het spel, maar je kan dat rustig overslaan als je wil.

Geniet dus maar van The Company of Myself.