Bobbejaan is gisteren naar de eeuwige jachtvelden vertrokken.
Goede aankomst vriend van mijn jeugd!
Ik herinner mij nog alsof het gisteren was, de zaterdagavonden bij ons thuis toen ik nog een pagadder was van een jaar of zes-zeven.
Moeder zette ons dan wekelijks in de zinken waskuip, om ons wat grondiger te reinigen dan het dagelijks kattenwasje dat moest volstaan om naar school te trekken.
Steevast stond bij die schrobbeurt de radio op.
Jan Verbraken, Jean Walter, Will Ferdy, het Brussels Ketje en…. Bobbejaan Schoepen.
”Zie ik de lichtjes van de Schelde”.
We zongen het uit volle borst mee met ma. ’t Was of ik Bobbejaan “aan de kaai zag staan”.
Ik wil het je vandaag nog eens laten zingen Bobbejaan.
Bedankt voor die mooie momenten uit lang vervlogen, maar nooit echt voorbije jaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten