Mijn gehoor verbetert er inderdaad niet op.
Dit is een familiekwaaltje. Mijn vader had ook er last van.
Maar het ongemak heeft zonder twijfel ook veel met leeftijd te maken.
Veel 65-plussers kampen met gehoorverlies.
Maar er is hoop. In de Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) publiceerde een onderzoeksgroep van de Universiteit van Florida en de Universiteit van Wisconsin onder leiding van prof. Tomas Prolla, een artikel waarin ze aantonen dat ze het mechanisme achter dit ouderdomskwaaltje hebben ontdekt.
Zoals je verderop kan lezen, kan het heuvel zelfs met behulp van eenvoudige middelen opgelost worden.
Bij muizen toch…
Er is dus hoop.
Gehoorverlies door ouderdom heeft blijkbaar alles te maken met een boosdoener die op veel plaatsen in ons lichaam schade aanricht: oxidatieve stress.
Wat voor een soort stress is dat nu weer?
Wel als we ouder worden, produceren we in ons lichaam meer en meer vrije radicalen. Dit zijn erg reactieve chemische verbindingen, die in de cellen nadelige oxidatieprocessen veroorzaken. De cellen geraken over hun toeren, ze geraken gestresseerd. Ze lijden dus aan oxidatieve stress.
Als verdediging beginnen de cellen BAK (Bcl-2 Antagonist/Killer) te produceren, een bepaald eiwit.
En BAK veroorzaakt allerlei reacties die uiteindelijk tot de dood van de cel leiden: zelfmoord als verdediging tegen noodlottige oxidatieve stress. Die geliquideerde cellen worden meestal wel door nieuwe cellen vervangen, maar de zenuwcellen van binnenoor b.v. niet.
De onderzoekers testten hun vermoeden dat oxidatieve stress te maken heeft met gehoorverlies bij ouderen via een knap staatje genetische manipulatie.
Ze “produceerden” een stam muizen die het gen dat BAK aanmaakt niet in hun DNA hadden zitten. Die muizen konden dus geen BAK aanmaken.
Resultaat: die muizen kregen geen gehoorproblemen bij ouder worden.
Een vergelijkende stam normale muizen werden wel hardhorig.
BAK zorgde dus voor het doden van de zenuwcellen in het binnenoor. En die worden door het lichaam niet vervangen. Slechter horen is dan ook het gevolg.
De remedie tegen hardhorigheid ligt voor de hand: voorkom oxidatieve stress met anti-oxidanten. Dat zijn stoffen die de vrije radicalen elimineren vóór ze hun schadelijk werk kunnen doen.
Dit helpt niet alleen bij gehoorproblemen, maar bij allerlei andere ouderdomskwaaltjes die een gevolg zijn van die oxidatieve stress. Het kan opnemen van anti-oxidanten kan zelfs preventief werken bij sommige kankers.
De meest geschikte anti-oxidanten blijken te zijn: het eenvoudige alfa-liponzuur
en het wat ingewikkelder ubichinon-10 (of co-enzym Q10).
En hoe kom je aan die stoffen?
Via de voeding.
Alfa-liponzuur komt in vrij hoge concentraties voor in orgaanvlees en ubichinon-10 vind je overvloedig in vlees, vis en gevogelte.
We weten dus wat ons te doen staat als we zonder hoorapparaat een woordje willen blijven meepraten.
Maar voor mij komt die kennis echter al een stukje te laat.
Mijn oorzenuwcellen zijn al wat te veel oxidatief gestresseerd geweest, de sukkelaars.
Maar wie nog maar net 40-plus is of nog jonger kan er in de keuken werk van maken!
Nog iets: zouden oude vegetariërs meer hoorapparaten dragen dan (Brusselse) kiekenfretters?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten