Martin Gardner (1914 - 2010)

In de drukte van de laatste dagen is het me echt ontgaan.
Vorige zaterdag 22 mei is Martin Gardner op 95-jarige leeftijd overleden. Vorig jaar had ik het hier nog over zijn verjaardag.

Martin Gardner is 46 jaar geleden (!) voor het eerst in mijn leven gekomen.
1964: ik kocht toen in een tijdschriftenwinkeltje recht tegenover de Minardschouwburg in Gent, mijn allereerste Scientific American.
Op blz. 116 van dat nummer: Mathematical Games by Martin Gardner.
   
Ik ben sinds 1964 een trouwe lezer gebleven van de Scientific American.
En bij elke nieuwe maandeditie was Mathematical Games één van de allereerste dingen die ik bekeek.
Uren puzzelplezier heb ik aan Martin’s raadseltjes beleefd.
En in mijn vrijdagblogje maak ik nog altijd dankbaar gebruik van het jarenlang verzameld puzzelmateriaal dat Martin mij via de Scientific American bezorgde.

En dat Scientific American zich duidelijk bewust is van het belang die de rubriek van Gardner gehad heeft voor de populariteit van het tijdschrift, blijkt uit de “Tribute to Martin Gardner” die ze sinds gisteren (25 mei) op hun website lanceerden.
  
Toen Martin in 1981 ophield met zijn rubriek in het tijdschrift, betekende dit voor mij niet het einde van mijn (virtueel) contact met de man.
Want Gardner is boeken blijven schrijven. Tot vorig jaar zelfs. Meer dan 70 in totaal.
En ik ben hem blijven lezen. Want boeken bestellen via internet bij Amazon.com is een fluitje van een cent.
Martin schreef niet alleen over wiskundespelletjes.
Maar (hoe langer hoe meer) ook kritische beschouwingen over wetenschap, wetenschapsbeoefening en religie.
Zijn laatste boek “When you were a tadpole an I was a fish” is daar een treffend voorbeeld van.
De rare titel is de eerste zin van het (in America toch) bekend gedicht “Evolution”. Het enig gedicht ooit van de nobele onbekende Langdon Smith.


Met Martin Gardner is weer een figuur van het toneel verdwenen die mijn interesse in wetenschap jarenlang gevoed heeft.
Het begint rap te gaan vind ik.