De zachte dingen blijven toch bestaan
hoe hard en ruig de wereld wordt daarbuiten:
ik zie de sterren blinken op de ruiten
ik hoor de voeten van de herders gaan
ik zie de lichtgrot van de nieuwe maan
ik hoor de engelen toch vrede zingen
ik zie de wijzen en hun volgelingen
ik hoor de wind zijn vleugels openslaan
ik zie de den die wij vol blijdschap haalden
zo glanzend groen in onze kamer staan
ik hoor Maria’s moederlijk vermaan
als korrels sneeuw neerruisen uit zijn naalden.
Anton Van Wilderode
Geen opmerkingen:
Een reactie posten