Ik hoop dat je deze morgen ook voor de croissantjes gezorgd hebt.
En voor een mooi bloemeke. En misschien nog voor nog veel meer.
Want ze verdienen het onze moederkes.
Hoe we het ook draaien of keren, ze staan altijd voor ons klaar, we kunnen niet zonder.
Misschien heb je nog het geluk om je echt moederke nog bij je te hebben. Koester dan dat geluk en laat haar dat voelen.
Maar ook dat moederke dat dag in dag uit met je samenleeft en lief en leed met je deelt, moet je vandaag (maar ook morgen en overmorgen en….) op handen dragen!
Maak er samen weer een onvergetelijke dag van!
En met veel weemoed in het hart schenk ik aan alle moederkes dit wondermooi gedicht van Martinus Nijhoff
Moeder, weet je nog hoe vroeger
Toen ik klein was, wij tezaam
Iedren nacht een liedje, moeder,
Zongen voor het raam?
Moegespeeld en moe gesprongen,
Zat ik op uw schoot, en dacht,
In mijn nacht-goed kleine jongen,
Aan ‘t geheim der nacht.
Want als wij dan zingen gingen
’t Oude altijd-eendre lied,
Hoe God alle, alle dingen
Die wij doen, beziet.
Hoe zijn eeuw’ge, grote wond’ren
Steeds beschermend om ons zijn,
- Nimmer zong je moeder zonder ‘n
Beven dat refrein -
Dan zag ik de sterren flonk’ren
En de maan door wolken gaan,
d’Ouden nacht met wijze, donk’re
Ogen voor me staan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten