Onze leeftijd (>60) is gekenmerkt door het minder goed functioneren van ons geheugen. Daar kan je niet naast kijken.
En als we met lotgenoten samenzitten, gaat het dikwijls daarover.
Hoe we ons niet meer de naam kunnen herinneren van die minister die betrokken was bij het Agusta-schandaal.
Of hoe we niet meer kunnen zeggen hoe de vrouw van prins Laurent nu weer heet. En we zien ze nochtans zo duidelijk vóór ons.
Of hoe we, als we naar Blokken of De Slimste Mens kijken, het antwoord op alle vragen weten, maar we krijgen het er niet meer op tijd uit.
Maar als we onszelf zo samen zitten te beklagen, voelen we ons toch goed omdat we niet alleen zijn. Er zijn veel lotgenoten in die geheugenmiserie. En die miserie kan soms extreme vormen aannemen… 
Beeld: Knoflog
Maar misschien zouden we beter wat minder klagen.
Misschien zouden wat meer zelfvertrouwen moeten hebben. Misschien moeten we er onszelf meer van overtuigen dat we wát we weten, we ook wel zullen terugvinden op onze hersen-harde-schijf.
Dat is ook wat het onderzoek van een groep psychologen van de North Carolina State University heeft uitgewezen.
De resultaten van dit onderzoek zijn in het aprilnummer van het tijdschrift Experimental Aging Research gepubliceerd.
Ze hebben 103 senioren tussen 60 en 82 jaar aan geheugentesten onderworpen.
Die grote bende werd in twee groepen verdeeld.
Aan de eerste groep werd verteld dat de test de bedoeling had om het effect van leeftijd op het geheugen na te gaan. De deelnemers van die groep moesten op hun antwoordblad, naast hun naam ook hun leeftijd vermelden. M.a.w. de stereotype overtuiging dat een oudere een slechter geheugen heeft werd door de testers gestimuleerd en benadrukt.
Aan de tweede groep werd gezegd dat de test de bedoeling had om de vooroordelen over geheugenverlies bij ouderen te onderzoeken en te weerleggen. Er werd gezegd dat ze hun leeftijd niet moesten vermelden omdat die toch via hun naam bij de testers bekend was.
Bij die tweede groep probeerde men dus juist de stereotype overtuiging van slecht geheugen weg te dringen.
En ja hoor: de tweede groep scoorde beduidend beter dan eerste.
Daarbij viel nog op dat de deelnemers met de hoogste opleidingen het meest last hadden van de negatieve stereotype overtuiging.
Enfin we weten nu wat we moeten doen als we nog eens met de oudjes samenzitten. Geen gezeur en geen geklaag, maar peptalk.
Yes we can!
En ik weet weer wie die minister van de Agusta-affaire was: Willy Claes! Hoe kon ik dat nu vergeten.
En de vrouw van prins Laurent ken ik ook: Claire Coombs!
Zeg Mia weet ge soms niet waar ik mijnen bril gelegd heb? 
Beeld: Bigshop.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten