De Lindau conferentie

Binnenkort heeft in het Duitse Lindau aan de Bodensee weer de jaarlijkse conferentie van Nobelprijswinnaars en beginnende wetenschappers plaats.
Dit is een zeer bijzonder gebeuren.
Het is een bijeenkomst waarop bekroonde topwetenschappers lezingen geven over hun specialiteit en werkmethode.
En vooral: waar ze in discussie gaan met jonge aankomende wetenschappers in dezelfde discipline.



De conferentie is gericht op de zogenaamde positieve wetenschappen.
Fysica, chemie en fysiologie samen met geneeskunde, komen in een roulatiesysteem aan de beurt. En elk vierde jaar is het thema een interdisciplinaire mix van de vorige drie.
Dit jaar is scheikunde het thema.
Jaarlijks zijn er duizenden kandidaat-deelnemers bij de jonge onderzoekers, maar het aantal plaatsen is beperkt.
Op 11 mei jongstleden werden er voor dit jaar weer 600 gegadigden geselecteerd.
Ik zie daar spijtig genoeg geen Belgen bij. Wel een twintigtal Nederlanders, veel Duitsers, veel Amerikanen en veel Indiërs.
Is dat een teken aan de wand? Zegt dat iets over het niveau van ons wetenschappelijk (universitair) onderwijs?

De conferentie werd in 1951 in het leven geroepen door 2 Duitse wetenschappers Gustav Parade en Franz Karl Hein.
Vanaf de start stond de bijeenkomst onder de hoge bescherming van de adellijke familie Bernadotte. Eerst van graaf Lennart Bernadotte, nadien van zijn vrouw en op dit moment van zijn dochter Bettina.
De nauwe betrokkenheid van deze adellijke familie is steeds van groot belang geweest voor het welslagen van de organisatie. De graaf was immers de kleinzoon van de Zweedse koning Gustav V en zo had hij goede relaties met het Zweedse Nobelcomité. Dit comité heeft er dan ook steeds voor gezorgd dat de Nobelprijswinnaars present waren op de Lindau-conferentie.
Relaties zijn en blijven overal een belangrijke factor nietwaar.

De huidige organisatoren hebben op 8 mei van dit jaar, ter gelegenheid van de 100ste geboortedag van graaf Lennart Bernadotte, een belangrijke stap gezet in de digitale wereld.
Ze zijn namelijk begonnen met het digitaliseren van het klank- en beeldarchief van de voorbije conferenties.
En ze hebben een schitterende website geopend waar iedereen het resultaat van dat werk kan beluisteren en bekijken.
Dat we betekent dat wij, die er nooit konden of mochten bij zijn, nu toch kunnen genieten van de lezingen die er in het verleden gehouden werden.
Voor wie van wetenschappen houdt en belangstelling heeft voor wetenschapsgeschiedenis, is dit een site om vingers en duimen van af te likken.



Voor de lezingen van de oude goden zoals Sir Lawrence Bragg en Paul Dirac, moeten we ons tevreden stellen met geluidsopnamen en foto’s.
Maar het blijft voor mij een ongewoon genoegen om te kunnen luisteren naar die coryfeeën van de wetenschap waarmee ik tijdens mijn scheikundestudies in de jaren 60 ben opgevoed.
Zelfs als je geen wetenschapper bent, loont het de moeite om toch eens te luisteren naar het sublieme Oxford-English waarmee Bragg zijn auditorium toespreekt.



Van de lezingen van de laatste jaren zijn er natuurlijk ook filmbeelden.
Je kan dan ook echte online lectures volgen van bijvoorbeeld de Nederlandse Nobelprijswinnaars Paul Crutzen (Chemie 1995) en Martinus Veltman (Fysica 1999)



Aan Internet, met zijn vele mogelijkheden, heb ik al vele keren ontzettend veel plezier beleefd.
Deze site is er weer zo één waar ik uren kan blijven hangen.
Hadden we die mogelijkheden maar gehad toen we zelf nog aan het studeren waren…
Klik op de beelden hierboven, maak je keuze en geniet een beetje mee.