Er zijn weer meikevers! In Romershoven toch.
En precies op tijd: op 1 mei.
Eigenlijk had ik de eerste donderdagavond 30 april al gezien.
Ik was nog laat in de garage een fiets aan het afregelen (dag Maria!). De garagepoort stond open en plots zag ik "iets" tegen de lamp aanvliegen en naar beneden tuimelen vlak vóór mijn voeten.
Daar lag warempel een meikever met zijn pootjes in de lucht te spartelen. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik denk dat het bijna 50 jaar geleden was dat ik mijn laatste exemplaar gezien had.
Ik heb het beestje voorzichtig opgeschept met een stukje papier en het veilig buiten in de beukenhaag gedeponeerd.
Meteen kwamen al de herinneringen aan vroeger boven. Aan mijn Merelbeekse jeugd.
Hoe we als jongetjes van een jaar of 8 ieder jaar "ronkaards" gingen schudden in de beukenhaag aan de Molenhoek, vlak bij ons huis. Dozen vol.
Hoe we "pasters" omwisselden tegen "mulders". Pasters hadden een stukje zwart schild achter hun kopke. Bij mulders was dat een beetje viltig wit zoals bij het exemplaar hierboven.
Hoe we het aantal voelsprietjes telden in het waaiertje links en rechts van het koppeke.
Hoe we (en nu wordt het wat griezelig - sorry Gaia) met een naald een gaatje maakten in het harde puntig uitsteeksel achteraan en ze dan aan een garendraadje (een "tweindroadsen" in Merelbeke) de lucht in lieten rond onze geurende jasmijnstruik ("djuuzemienen buum"). Om ter hoogst of om ter verst of om ter langst.
Mia lag al in bed, maar ik heb haar wakker gemaakt om het heuglijk nieuws te melden. Ze kon er bijna niet meer van slapen.
's Anderendaags morgens, op de mooie mei, zagen we er nog één.
En Romain onze buurman had er één gevangen naast zijn serretje.
Dát exemplaar heb ik hierboven vereeuwigd.
Het is "ne mulder" geloof ik. En als ik vandaag of morgen "ne paster" vang, wissel ik hem met Romain.
Gelukkig is Mia "heuren tweindroad juust oap" (garendraad juist op)...
Ja Reinhard Mey, waar is de tijd dat er geen meikevers meer waren.
Maar luisteren wil ik wel nog eens naar die mooie ballade van u.
Uit 1974, ook al 35 jaar geleden.
ge zijt in een Merelbeekse "mood" zie ik. En nog zeer goed op de hoogte van vroeger.
BeantwoordenVerwijderenWat de jasmijnstruik betreft moet ik je teleurstellen. Wij zeggen wel "dzjuëzemien'n" maar in feite zijn het seringen en de struik is dan ook een seringenstruik. (botanische naam "Syringa")
De echte boerenjasmijn ziet er totaal anders uit.(botanische naam: Philadelphus)
"Googelt" gerust maar ne keer :-)
Mijn botanische kennis mag je zo een beetje vergelijken met jouw scheikundige kennis. Maar het is ook méér een hobby, heb trouwens een grote tuin....
Ge hebt 100% gelijk Marc. Ik ben gewoon op de klank af gegaan en "dzjuëzemien'n" leek mij dan ook in de richting van jasmijn te wijzen. Maar ik was mis, zoals een beetje gegoogel mij onmiddellijk heeft geleerd.
BeantwoordenVerwijderenDen "dzjuëzemieneleere" die we thuis staan hadden was zeker geen boerenjasmijn, maar een seringenstruik met lila-paarse bloemtrossen.
Ik vind dat wel een rare wissel want in de naam "dzjuëzemien'n" vind ik niets van de benaming "seringen" terug.
Ge kent veel van bloemen en planten, maar ge zijt ook een expert in het Merelbeeks. Heb je een verklaring waarom men "dzjuëzemien'n" zegt tegen seringen?
ik vind geen enkele verklaring voor dat fenomeen Hervé, ik heb het mij ook maar zeer recent gerealiseerd.
BeantwoordenVerwijderenIk heb er ook in het Infomagazine van Merelbeke over geschreven.
Ik denk gewoon dat het een denkfout was en dat men seringen gewoonweg jasmijnen genoemd heeft en in het dialect uiteraard 'dzjuzemieën'.
Het fenomeen is trouwens niet typisch Merelbeeks, verre van...