Veertig jaar geleden. Zondag 20 juli 1969.
In de late namiddag reed Eddy Merckx zegevierend over de streep in het stadion van Vincennes. Hij won de Ronde van Frankrijk, hij won de groene trui, hij won het bergklassement en zijn Faema-ploeg won het ploegenklassement. De kannibaal op zijn best.
Ik was een vurig supporter van mijn jaargenoot: Eddy geboren op 19juni 1945, ik op 31 juli 1945. Ik was blij en zelfs een beetje gelukkig geloof ik.
Ik heb er samen met onze pa en mijn schoonbroer Willy een cognacske op gedronken. Absoluut geen champagne of schuimwijn want dat was voor de rijke mensen. Dat hadden we niet in huis. Zelfs geen cava, want dat bestond toen nog niet (denk ik).
Maar het was niet afgelopen. Er stond nog veel te gebeuren die dag.
Op 300.000 km boven onze hoofden maakten Amerikaanse astronauten zich klaar voor een onvoorstelbare daad. Ze waren de landing van de eerst mens op de maan aan het voorbereiden.
Merelbeekse tijd was dat gepland midden in de nacht van zondag 20 juli op maandag 21 juli 1969.
Dat moesten we life meemaken. Dat wilden we niet missen.
’t Is te zeggen: mijn schoonbroer Willy en ik.
Om 11 uur hield onze pa het voor bekeken: “ze zullen wel landen zonder mij, slaapwel” zei hij en hij ging naar ons ma.
We dronken een pintje (toen al, nu nog), we rookten een sigaretje (toen nog, nu niet meer) en we keken TV.
De BRT van toen (zie logo hierboven) had de volledige wetenschapsredactie opgetrommeld voor een maraton-live-uitzending van Verover de Aarde. Een beetje een rare naam in de context van wat zich aan het afspelen was.
Sommigen zullen die mannen (het waren toen ook allemaal mannen…) nog wel kennen hoop ik: Stefan Mores, Piet De Valkeneer, Wim Offeciers, Jerome Verhaeghe.
In de studio werd uitgebreid verslag gedaan van dit unieke moment. In afwachting van “het” gebeuren kregen we grondige achtergrondinformatie en interviews met o.a de toen onvermijdelijke Armand Pien.
Willy had voor alle zekerheid toch maar een wekker gezet.
Rond 3 uur zou het gebeuren.
En om klokslag 3u. 56 min was het zover: een kleine stap voor Neil Armstrong, maar een grote stap voor de mensheid.
Verbauwereerd hebben we het zien gebeuren: de mens zette voor het eerst een voet op een plek buiten de aarde. Straffer nog dan Christoffel Columbus in 1492.
40 jaar later heeft Mia op zolder de bundel gevonden die ik er in die tijd over gemaakt heb.
De dagelijkse edities van het Gentse dagblad Het Volk, met de uitslag van de rit in de Ronde van Frankrijk, heb ik toen allemaal bewaard en gebundeld. Samen met de extra-editie over de maanlanding.
Een simpel, maar mooi tijdsdocument vind ik nu.
We hebben samen, met heimwee in het hart, nog eens door de vergeelde bladzijden gebladerd.
40 jaar geleden, waar is de tijd…
Klik maar eens op het beeld, dan zie je het groter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten