Wat een wonderbare wereld

Wie zoals ik al een tijdje op ons aardbolletje rondloopt heeft het al meermaals meegemaakt, maar nu is het onzekerheidsgevoel bij de jaarwisseling toch wel heel sterk aanwezig.
Economische recessie, financiële crisis, een wankelend Europa, een onrustig Midden- en Verre Oosten, klimaatsverandering, exponentiële bevolkingsgroei,...
Liggen de beste tijden achter ons? Is er voor de jonge generatie nog een hoopvolle toekomst mogelijk?
En ook in de wetenschappen wankelen zekerheden: neutrino’s bewegen sneller dan de schijnbaar onovertrefbare lichtsnelheid. De theoretische basis van de deeltjesfysica is onzeker. Is die veronderstelde donkere materie een realiteit of kloppen de zwaartekracht- en relativiteitstheorie niet? Is ons waarneembaar universum maar één van de 10⁵⁰⁰ multiversa?

De problemen en vragen zijn dus groot en de reflex tot doemdenken komt gemakkelijk opzetten.
Maar anderzijds is het leven voor velen beter dan het ooit in de mensengeschiedenis is geweest.
Nooit was de technologische ontwikkeling op alle terreinen zo groot.
Laat ons dus pessimisme verdrijven en hoopvol blijven geloven in een toekomst die oplossingen biedt voor de problemen op die wonderlijke aarde waarop we mogen leven.
Want wonderlijk is onze wereld wel.
De 85-jarige David Attenborough, die van het zichtbaar maken van de schitterende natuur die ons omringt een levenswerk heeft gemaakt, toont ons dit nog eens overduidelijk.
Laat ons er dus in 2012 én daarna samen werk van maken, zodat die wonderlijke wereld niet ten onder gaat.

Wat een wonderbare wereld - bekijk in full-screen én HD

Vuurwerkpuzzel

Vuurwerk is bij onze noorderburen een heet hangijzer: de verkoop ervan is strikt gereglementeerd.
Als het op reglementen aankomt zijn wij Belgen altijd wat soepeler in de omgang.
Niet te verwonderen dat veel Nederlandse vrienden hun voorraad bij ons komen opdoen.
Ook Jan uit Maastricht was net over de grens in Lanaken een doos Super Ball Rockets gaan kopen.

Toen hij er mee thuis kwam toonde hij fier zijn verovering aan zijn vrienden.
”Schat eens hoeveel pijlen ik in mijn doos mee heb?” vroeg hij aan Kees, Wim en Pim.
”43 denk ik” zei Kees
”Minder jo” zei Wim, “34 schat ik”
”Noppes” zei Pim, “volgens mij zijn het er 41”
Jan glimlachte en zei: “Niemand heeft het juiste aantal geraden, maar één van jullie was er maar één naast. Een ander zat er zes naast en nog een ander drie”.
Hoeveel vuurwerkpijlen had Jan in Lanaken gekocht?

Laat het me weten tegen nieuwjaarsavond: herve.tavernier2@pandora.be
Op de eerste maandag van 2012, om 21.30u. laat ik hier weten of uw berekening klopt.
En nog iets: als je ook Super Ball of andere Rockets de lucht in schiet om het nieuwe jaar te openen: wees super voorzichtig!

Voor je de kurken laat knallen

We naderen met zeer rasse schreden het einde van 2011 en het begin van een nieuw jaar.
En je weet het: op dat overgangsmoment, of even erna, knallen op zeer veel plaatsen de kurken van de bubbelfles.
Voor wie eens zou willen weten hoe die schuimende wijnen in elkaar zitten, heeft de American Chemical Society een heel instructief YouTube-filmpje gemaakt.
Ik vat de inhoud even samen, met hier en daar een klein zijsprongetje.

Het grote verschil tussen een gewone witte wijn en een bubbelende wijn is een gevolg is van een tweede gisting.
De eerste gisting zet bij alle wijnen porties van de druivensuikers om in alcohol. Daardoor wordt wijn een alcoholische drank.
Wijnen bevatten gewoonlijk 10 à 12 ml ethanol op 100 ml wijn. Dit volumeprocent kan je als een alcoholgehalte van 10 à 12% op de wijnfles terugvinden.

De tweede gisting zorgt voor de belletjes die druk in de ruimte tussen de kurk en de vloeistof extra doen stijgen. Want volgens de wet van Henry is de gasdruk p recht evenredig met de concentratie C van het opgeloste gas: p = k. C
Hierin verschilt de waarde van de evenredigheidsfactor k van gas tot gas.
Voor CO₂, het gas van de bubbels, is k = 19.32 L·atm/mol bij de ideale champagne temperatuur van 10°C. Niet zo'n heel hoge waarde als je ze met die van andere gassen vergelijkt (voor zuurstof O₂ b.v. is k = 570 L.atm/mol bij 10°C), maar toch voldoende hoog om ook een gekoelde fles nog leuk te doen ploppen.

Maar de belletjes doen veel meer dan alleen maar opstijgen en de fles laten ploppen.
Ze slepen op hun tocht naar boven allerlei chemische stoffen mee die in de bubbelwijn aanwezig zijn.
En dat zijn er nogal wat: in echte champagne zijn meer dan 600 geur- en smaakstoffen opgelost!
Het zijn die meegesleurde molecuulsoorten die, via de CO₂-bellen, onze smaakpapillen prikkelen en die echte champagne doen verschillen van cava en schuimwijn.
En het is ook daarom dat champagnes en schuimwijnen best uit hoge glazen wordt geschonken, want dan is de reisweg van de bellen langer en kunnen ze dus meer aromatische stoffen onderweg meenemen.
De smaak van zo'n glas heerlijk vocht wordt ook bepaald door de wijze van inschenken: het glas moet schuin gehouden worden en de vloeistof moet langs de rand naar beneden lopen.

Wil je nog meer technische finesse ter voorbereiding van uw eindjaarsfeesten?
Dan verwijs ik je naar de goed leesbare studie van Franse chemici in het Journal of Agricultural and Food Chemistry.

Bekijk nu het didactisch goed gemaakt filmpje maar eens.
Maar vooral: geniet binnenkort met volle teugen van de wonderlijke vinding van Dom Pérignon.

En voor mijn part mag je zelfs vandaag al eens (voor)proeven…

Hoe doen ze het?

Grote vluchten vogels kunnen soms de merkwaardigste figuren aan de hemel toveren.
Het eigenaardige daarin is de ongeëvenaarde coördinatie en orde in de groep.
Bekijk onderstaand YouTube-filmpje maar eens dat het ongelooflijk spektakel toont van een enorme groep spreeuwen in het Engelse Otmoor  in de buurt van Oxford.

Hoe doen ze dat en waarom doen ze dat?
Dit is een nog niet goed begrepen fenomeen, vooral omdat we in het dagelijks leven bijna het tegenovergestelde vaststellen: systemen streven spontaan naar wanorde.
Natuur- en scheikundigen zeggen dat systemen spontaan naar toename van entropie streven.
Een voorbeeld.
Werp een klontje suiker in een glas water. Na enige tijd is het suiker opgelost en smaakt het water zoet. De suikermoleculen hebben zich dus doorheen de oplossing verspreid. De geordende structuur van het klontje is spontaan in een ongeordende verdeling overgegaan. De entropie is toegenomen.
Het omgekeerde, van wanorde naar orde, gaat hier niet spontaan: het opgeloste suiker zal zich niet spontaan in een klontje ordenen!
De wanorde zal niet spontaan afnemen. De entropie zal niet spontaan verminderen.

En toch tovert zo’n vlucht spreeuwen spontaan opvallend geordende patronen in de lucht.
Onze eigenste Nobelprijswinnaar fysica Ilya Prigogine heeft met zijn fysica van zelf-organiserende systemen een aanzet tot inzicht gegeven in dergelijke fenomenen.
Blijkbaar is zo’n zwerm vogels een “ver-uit-evenwicht” systeem en dergelijke systemen zouden een zelf-organiserend vermogen bezitten
Maar daar laat ik het bij. Want die fysica is voor mij niet meer te behappen.
Gelukkig belet dit ons niet om van dit uniek verschijnsel te genieten.

Wat is uw darmgroep?

De titel van dit berichtje is geen vergissing.
Ik vraag inderdaad niet naar je bloedgroep, maar naar je darmgroep!
Ik neem aan dat je nog geen kaartje met die informatie in je portefeuille zitten hebt, maar wellicht komt dat nog.
Want een groep Duitse onderzoekers van het European Molecular Biology Laboratory in Heidelberg onder leiding van Peer Bork, heeft een paar maanden geleden ontdekt dat de bacteriën die in onze darmen leven steeds tot één van drie bacteriefamilies behoren.  Wie wat wil kan hier het volledige artikel over die ontdekking nalezen.

Ieder van ons heeft dus naast een kenmerkende bloedgroep ook een kenmerkende darmgroep.
Of om het wat geleerder te zeggen: ieder van ons behoort tot een bepaald “enterotype".
En het merkwaardige is dat er van die enterotypes slechts drie bestaan, ongeacht afkomst, huidskleur, leeftijd, geslacht,..! Net zoals er slechts vier bloedgroepen zijn, A, B, AB en O.

De namen van de darmgroepen zijn wel wat ingewikkelder dan die van de bloedgroepen:
de bacteriodesgroep, de prevotellagroep en de ruminococcusgroep.
Maar misschien wordt dat binnenkort wel vereenvoudigd tot de B, P en R-groep.

Zoals je op de figuur hierboven kan zien, is de naam van elke darmgroep afgeleid van de dominante bacterie die er deel van uitmaakt.

De ontdekking van de vier bloedgroepen in het begin van 20ste eeuw heeft de geneeskunde in belangrijke mate beïnvloed. Bloedtransfusies bij ongevallen en heelkundige ingrepen kunnen nu probleemloos en veilig verlopen.
De kans is groot dat de ontdekking van de drie darmgroepen in het begin van de 21ste eeuw ook een grote invloed zal hebben. De samenstelling van onze darmflora bepaalt immers hoe goed of hoe slecht we ons voedsel verteren, hoe geneesmiddelen in ons bloed worden opgenomen en hoe mensen daarin kunnen verschillen.
Dokters zullen ons in de toekomst diëten en geneesmiddelen kunnen voorschrijven die aan onze darmgroep zijn aangepast. De ontdekking van de drie enterotypes zou daarom wel eens één van de belangrijkste wetenschappelijke doorbraken van 2011 kunnen zijn.

Ik weet niet of uw huisdokter al darmgroepbepalingen laat doen. Ik vermoed van niet.
Maar wees gerust als dat ooit eens gebeurt: er komt geen ambetante prik aan te pas.
Je zal hem gewoon iets in een potje moeten binnenbrengen.
Je weet wel wat veronderstel ik…

Advent- en kerstkaarspuzzel – oplossing

We duiden de 5 kaarsen aan met A,B,C,D en E en de vijf vieringen nummeren we van 1 tot 5.
Om evenveel op te branden moeten alle kaarsen even veel keer aan de beurt komen.
Aangezien er in de eerste viering 1 kaars brandt, in de tweede viering 2 kaarsen,…in de vijfde viering 5 kaarsen, bedraagt het totaal aantal brandbeurten: 1 + 2 + 3 + 4 + 5 = 15 brandbeurten.
Die 15 beurten moeten dus gelijk verdeeld worden over de vijf kaarsen.
Dat betekent dat elke kaars drie maal moet aangestoken worden.
Daar gaan we dan:
1ste zondag: A
2de zondag: B en C
3de zondag: A, D en E
4de zondag: B, C, D en E
Kerstmis: A, B, C, D en E
En die flauwe opmerking over de viering op Kerstmis die omwille van het koor tweemaal zo lang duurt: dat doet niets terzake, want op Kerstmis branden toch alle vijf de kaarsen!

Tot vrijdag voor de laatste puzzel van 2011…

Kerstkater?

In deze maandagse illusie rubriek is al dikwijls aangetoond dat we soms dingen zien/horen die er niet zijn en soms dingen niet zien/horen die er wel zijn.

Heb je hier ook maar éénmaal what gelezen?
Dan behoor je tot de overgrote meerderheid, want onze hersenen verwachten dat woordje maar éénmaal en dus schrappen ze het maar…

Maar soms is het ook zó, dat zelfs als we zien/horen wat er echt is, onze hersenen toch in de problemen komen.
Wees dus niet ongerust als je het beeld hieronder bekijkt.
Wat je ziet moet niet het gevolg zijn van een kerstkater, want met dergelijke verwarrende beelden hebben ook hersenen van super-nuchtere mensen het moeilijk.
Dus niet te lang kijken, want duizeligheid en hoofdpijn kunnen het gevolg zijn.
En dat wil ik jullie op het einde van 2011 niet aandoen.

Zalige Kerst!

Aan u allen en aan allen die u dierbaar zijn: een Zalige Kerst!



De zachte dingen blijven toch bestaan
hoe hard en ruig de wereld wordt daarbuiten:
ik zie de sterren blinken op de ruiten
ik hoor de voeten van de herders gaan

ik zie de lichtgrot van de nieuwe maan
ik hoor de engelen toch vrede zingen
ik zie de wijzen en hun volgelingen
ik hoor de wind zijn vleugels openslaan

ik zie de den die wij vol blijdschap haalden
zo glanzend groen in onze kamer staan
ik hoor Maria’s moederlijk vermaan
als korrels sneeuw neerruisen uit zijn naalden.

Anton Van Wilderode

Een nieuwe ster van Bethlehem?

De ster van Bethlehem kondigde meer dan tweeduizend jaar geleden de geboorte van Christus.
aan.
Het zou de komeet Halley kunnen geweest zijn.
Tweeduizend jaar later zagen astronauten in de ruimte weer een komeet.
Lovejoy was zijn naam.
Brengt Lovejoy ons op weg naar Kerstmis weer een boodschap van vrede en liefde?
Zijn naam is veel belovend in elk geval.
Laat ons blijven hopen in deze barre tijden…

Advent- en kerstkaarspuzzel

Bij de christenen is de advent de periode die vier zondagen vóór Kerstmis begint.
Op het altaar staat dan een krans met 4 adventskaarsen en 1 kerstkaars.
Elke van de adventszondagen wordt op het altaar 1 kaars meer aangestoken.
Dus op de 1ste zondag van de advent één kaars, op de 2de zondag twee kaarsen enz.
De 5de kaars wordt op Kerstmis aangestoken.
Veronderstel dat alle kaarsen even snel opbranden en dat alle vier adventsdiensten even lang duren. Alleen op Kerstmis, als het koor zingt, duurt de dienst twee keer zo lang.
Hoe moeten de koster of de misdienaars de kaarsen dan aansteken opdat ze na de dienst op Kerstmis allemaal even ver zouden opgebrand zijn?

Laat het me weten tegen Kerstdagavond: herve.tavernier2@pandora.be
Op kerstmaandag om 21.30u. leg ik hier uit hoe de koster of de misdienaars zouden moeten tewerk gegaan zijn om de kaarsen op gelijk niveau te krijgen op het einde van de kerstdienst.

Energie besparen met een intelligentere thermostaat

In elk huisgezin is verwarming één van de grootste energieposten. Ga maar eens na voor hoeveel duizenden euro's je daar jaarlijks voor betaalt.
In de meeste huizen is er al duidelijk al wat gedaan om die kost beter onder controle te houden: verbrandingsketels met hoog rendement, dubbele of zelfs drievoudige beglazing, betere muur-, dak- of zolderisolatie enz.
Maar een belangrijk onderdeel in de regeling van de stookkosten is de thermostaat.
En ondanks het feit dat ook daar de elektronica al zijn intrede gedaan heeft, is dit nog altijd een weinig intelligent onderdeel van de verwarmingsketen.
De modernste types thermostaten die je in onze huizen vindt zijn al wel programmeerbaar en werken draadloos. Maximum- en minimumtemperatuur zijn instelbaar, verwarming aan/uit is variabel per 24u. te regelen en kan ook variabel per dag van de week geprogrammeerd worden.
Maar…
Met die programmeerbaarheid van de thermostaat is het meestal zoals met die van de vroegere videorecorder of de huidige digicorder: veel mensen krijgen dit niet goed onder controle of halen er bijlange niet uit wat er aan mogelijkheden inzit.
Ik ben er zeker van dat de meeste programmeerbare thermostaten zelfs niet geprogrammeerd worden.
En als ze al ooit eens geprogrammeerd zijn, dat die programmatie zelden of niet aangepast wordt aan de (weers)omstandigheden en de aan- of afwezigheid van mensen in huis.
Gevolg: een slecht of niet geprogrammeerde thermostaat wordt een bron van onnodige energieverspilling.
Het wordt (werd) dus hoog tijd voor een intelligente thermostaat. Eentje dat zichzelf regelt en zo energie spaart.

Mijn zoektocht op internet leerde mij dat zoiets op komst is. En er in Amerika al is: de Nest Learning Thermostat.

Deze veel intelligentere thermostaat dan de modellen die je bij ons vindt, gebruik je na de installatie eerst zoals een gewone thermostaat. D.w.z je regelt hem manueel hoger of lager, je schakelt hem aan en uit naargelang je het nodig vindt.
De Nest onthoudt echter uw regelingen en gaat zó zichtzelf programmeren.

De Nest meet niet alleen de temperatuur als factor om de ketel te sturen, hij detecteert ook de aanwezigheid en de beweging van mensen om de temperatuur in huis te regelen. Hij geeft aan hoe lang het zal duren om het huis op te warmen en hoeveel energie dat kost. En hij is via internet (WiFi) ook met laptop, tablet of smartphone op afstand controleerbaar en instelbaar.
Een technologisch wondertje van 250 dollar, dat wellicht binnenkort ook bij ons verkrijgbaar zal zijn.

Nest blijft leren

Hoe Nest werkt

Geen grafische rekenmachine meer nodig

Ik heb het nog meegemaakt dat leerlingen in het middelbaar onderwijs voor hun lessen wiskunde een dure grafische rekenmachine nodig hadden. Toen iets in de aard van een TI83.
Zo’n ding kost nu nog altijd rond de € 100.
Maar die uitgave is niet meer echt nodig.

Via Geert kreeg ik immers onlangs de tip dat Google zijn zoekmachine nu ook de grafische weergave van wiskundige functies laat maken.
Je kon al langer Google als een geavanceerde (wetenschappelijke) rekenmachine gebruiken om b.v. 65 mph in km/h te berekenen of 15% van 93.45 of log(16).
Maar dit gaat nog een hele stap verder.
Je moet in de Google zoekbalk maar gewoon de functie intikken en je krijgt onmiddellijk de grafiek.
Je kan zelfs meerdere functies samen weergeven, elke grafiek met zijn eigen kleurtje.
Daarvoor moet je gewoon de afzonderlijke functies ingeven, gescheiden door een komma.

Je kan op de weergave in- en en uitzoomen en met de cursor de grafiek aflopen, zodat je voor elk punt van de curve de bijhorende x- en y-waarden kan aflezen.
Hieronder zie je het resultaat van drie functies in één grafiek:
x/2,(x/2)^2,cos(pi*x/5)

Een prachtig instrument voor elke student die met wiskunde te maken krijgt en voor elke wiskundeliefhebber.
Maar ook wie niet tot de “wiskunde-lovers” behoort kan er zijn hartje mee ophalen.
Typ (of knip en plak) maar eens het volgende in de Google zoekbalk.
En je moet nu geen wilde veronderstellingen beginnen maken…:

((sqrt(cos(x))*cos(500*x)+sqrt(abs(x))-0.4)*(4-x*x)^0.1

Zon en maan, op en onder

Er zijn verschillende mogelijkheden om aan de weet te komen wanneer de zon en de maan opstaan en slapen gaan.
Maar een erg leuke manier, die je daarenboven precies leert om welk uur dat op om het even welke plaats op aarde gebeurt en op om het even welke dag van welk jaar dan ook in het heden, verleden en de toekomst is: Sunrise Sunset Map.
Verschuif de Google Map naar de gewenste regio, klik op de gewenste locatie en “klaar is Kees”!

De Druivelaar mag dus gerust de vuilbak in, tenzij je hem nodig hebt voor de mopjes…

Pakjespuzzel – oplossing

We maken een tabel en stellen het pakje van Maria voor door A, dat van Annie door B en dat van Mia door C.
De pakjes kunnen dan als volgt verdeeld zijn over de 3 koopsters:

	Maria	Annie	Mia
1	A	B	C
2	A	C	B
3	B	A	C
4	B	C	A
5	C	A	B
6	C	B	A

Je ziet dat alleen in de gevallen 4 en 5 geen enkele van de 3 koopsters een goed pakje krijgt.
Bijgevolg blijven er 4 kansen op 6 dat minstens één van de drie het goede pakje krijgt van de verstrooide verkoopster.
Dus is er 4/6 = 2/3 of 66,6% kans dat één van de drie toch met de juiste das naar huis gaat.

De kans dat maar 1 van de drie dames een verkeerd pakje krijgt is nul.
Ook dat is uit de tabel af te lijden.

Tot vrijdag voor de voorlaatste puzzel van dit jaar.

Bleek in ‘t midden

De illusie van vandaag toont ons hoe we een verandering in helderheid kunnen waarnemen alhoewel die er niet is.
Ga op een afstand staan van het scherm en kijk naar het midden van onderstaande figuur. Beweeg nu naar het scherm toe: je zal het centrum van het beeld opvallend helderder zien worden!
Beweeg weer weg van het scherm en het centrum wordt donkerder.

En dit is een andere versie van hetzelfde effect:

De illusie zou een gevolg zijn van het feit dat de gevoeligheid van ons netvlies voor lichtprikkels toeneemt als we naar de bron van de prikkels toe bewegen.
Dus verderaf nemen we de zwakkere lichtprikkels die de bleke kleur verder van het centrum veroorzaken niet waar. Dichterbij doen we dat wel.

Over kiwi's en ananas en lekkere desserts

Vorige donderdag was het weer kookles bij de Landelijke Gilden in Romershoven.
Kerstmis en Nieuwjaar zijn weer nabij en dan worden we elk jaar opnieuw klaargestoomd om ons beste beentje in de keuken voor te zetten.
Onze sympathieke lerares, een oud-leerlinge van mij, leerde ons dit keer (onder andere) een heerlijk dessertje klaarmaken: sabayon met ananas. Het recept kan je vinden als je op onderstaande foto klikt.

Toen de ananas ter sprake kwam, wees de juf erop dat we dat lekker fruit nooit mogen gebruiken in combinatie met melkproducten, omdat “een stof” in de ananas de melkproducten doet schiften.
En zich herinnerend dat ik haar een aantal jaren geleden ooit met scheikunde heb lastig gevallen, keek ze me aan en zei ze “en plein public”:
“Ja dat is allemaal chemie nietwaar meneer?”
Dat “meneer” was er voor mij teveel aan. Want ik was hier de leerling en zij de lerares. Ik moest hier onderdanig het hoofd buigen voor zoveel kennis en kunde, niet zij.
Maar ik was toch echt blij dat onze lieve juf wist dat het ananas-melk probleem iets met chemie te maken heeft.
”Ja, een bepaald enzym in de ananas zorgt hier voor de problemen” zei ik, “en het komt ook in kiwi’s voor, maar ik ben vergeten welk enzym het precies is” bekende ik nederig.
Die geheugencrash bleef toch een beetje op mijn maag liggen.
Ik kon dus niets anders dan gaan opzoeken welk enzym zo’n funeste rol kan spelen.

Het is actinidaine dat de miserie veroorzaakt.

Actinidaine is een eiwit.
Eiwitten zijn ketens van aminozuren.
De “spiralen en draden” in de afbeelding hierboven zijn een symbolische voorstelling van die (letterlijk én figuurlijk) ingewikkelde aminozuurketens.

En alhoewel actinidaine zelf een eiwit is, heeft het als eigenschap dat het sommige andere eiwitten afbreekt.
Bij die afbraak komen de aminozuren, die in de keten aaneen gekoppeld waren, vrij.

Actinidaine gedraagt zich eigenlijk zoals de pepsine in onze maag,
Pepsine is ook een eiwit dat in functie van het verteringsproces, ook eiwitten afbreekt.
Je zou dus kunnen zeggen dat het actinidaine in ananas en kiwi al aan een soort “voorvertering” van de melkeiwitten begint.
Gevaarlijk of giftig is dat dus niet, maar een gevolg van het afbreken van de melkeiwitten en het vrijkomen van de aminozuren is dat de zuurtegraad van de bereiding toeneemt en dat het zaakje schift…
Dat ziet er niet appetijtelijk uit en de zuurdere smaak zal ook niet erg geapprecieerd worden.

Om met goede voornemens te beginnen, ontbijt ik elke dag met een kiwi, gemengd met muesli en magere yoghurt. Dat heb ik hier al eens verteld.
Om het “actinidaineprobleem” te voorkomen, snij ik eerst de kiwi in een kommetje. Daarboven leg ik een laag muesli en daarop pas de yoghurt.
Ik hou dus de agressor en het slachtoffer gescheiden.
Pas net vóór ik de lekkere mix naar binnen ga lepelen, begin ik met roeren.

En wat die lekkere sabayon met ananas betreft: in het recept van onze lieve juf wordt de ananas eerst gebakken.
Ik zou dan met een gerust gemoed aan het smakelijk dessert best een (paar) bolletje(s) roomijs durven toevoegen. Het zaakje zal niet “kappelen”. Want  bij het bakken zal de hoge temperatuur de actinidaine in de ananas gegarandeerd kapot gemaakt hebben.
Probeer het maar eens aan de komende feesttafel(s) : sabayon met ananas én roomijs!
Zo zie je maar weer: chemie is overal…

M&M: een hemels paar

Het nachtelijk firmament is wel op elk moment de moeite van het bekijken waard.
Maar soms zijn er van die extraatjes.
Vorig weekend was er de maansverduistering die bij ons gedeeltelijk te zien was in de vroege avond.

Vandaag is er weer iets speciaals te bekijken, maar in dit geval moet je laat op blijven, of vroeg opstaan zondagmorgen.
Zo rond 23.30u. kan je aan de oostelijke hemel Mars boven de horizon zien komen. Goed anderhalf uur later (om 0.45u.) komt ook de maan te voorschijn.
Van dan af zie je samen optrekken: Maan en Mars, M&M, een hemels paar.
Gekoppeld trekken ze de nacht door naar het zuiden, tot morgenvroeg Mars, door het licht van de opkomende zon, helemaal wegdeemstert voor ons menselijk oog.

Wie ook met M&M meereist is (onder andere) het sterrenbeeld leeuw, met als opvallendste en helderste ster, Regulus.
Regulus is een echte ster. Een hemellichaam dat zoals onze zon licht en andere straling produceert door kernfusiereacties. Onze maan en de planeten, produceren geen licht, ze weerkaatsen alleen het zonlicht.
Eigenlijk is Regulus een combinatie van 4 sterren gecombineerd in 2 sterrenparen, maar dat kan je met het blote oog niet onderscheiden.

En als je dan toch de winternacht wil trotseren, kijk dan ook eens in het zuid-zuidwesten: daar kan je Jupiter zien pronken, de grootste planeet van ons zonnestelsel.
Geniet dus van het hemels schouwspel!

Pakjespuzzel

Kerstmis en Nieuwjaar naderen en de pakjeskoorts neemt dus toe.
Ook Maria, Annie en Mia zijn niet meer te houden en gaan op jacht naar een cadeautje voor manlief (Willy, Julien en Hervé).
Raar maar waar, na 5 uur shoppen en een koffie met een stukje vlaai, hebben ze uiteindelijk hun goesting gevonden.
En nog raarder: alle drie in de zelfde winkel.
En superraar: al die geschenkjes worden door de verkoopster op precies dezelfde manier verpakt, zoals je hierboven kan zien.
Maar…de inhoud is wel niet helemaal dezelfde: in elk pakje weliswaar een das (!), maar wel met een verschillend kleurtje en/of tekeningetje…
Miserie aan de kassa natuurlijk als ze alle drie terzelfdertijd hun uiterlijk identieke pakjes op “den toog” zetten, terwijl ze druk met mekaar blijven doorkeuvelen: de pakjes worden door de verstrooide kassière door elkaar gehaald!

En nu komen mijn vragen:

1. Wat is de kans dat minstens 1 van de 3 dames van de verkoopster het pakje krijgt met de das die zij voor haar ventje wilde kopen?
2. Wat is de kans dat 1 van de 3 dames een verkeerd pakje krijgt van de verkoopster?

Laat het me weten tegen zondagavond: herve.tavernier2@pandora.be
Maandagavond om 21.30u. doe ik het hier uit de doeken, nog goed op tijd om binnenkort de juiste das bij de juiste man te laten arriveren…

Google Streetview is nu gedateerd. En nog iets.

Toen enkele weken geleden Google Streetview ook in België geactiveerd werd, kwamen er onmiddellijk een aantal spelletjes op gang.
Eerst en vooral ging iedereen zoeken naar zijn eigen woonst natuurlijk. En dan die van familie, vrienden en kennissen. En dan maar zoeken of er niet iemand (weliswaar “geblurred”) op de streetview te zien was.
Wat ook snel opviel was dat de opnames niet van gisteren waren.
Een volgend spelletje was meteen geboren: zoeken naar de streetview van gebouwen die er nu niet meer zijn maar ten tijde van de opname nog wel.
Via vriendin Annie kwam ik er zo achter dat je nu nog kan zien hoe de kerk van Lutselus er uit zag vóór die op Kerstnacht 2010 volledig in elkaar zakte.
En het ingangspoortje van onze oude school, het HGI in Bilzen, ziet er nu heel wat moderner uit dan wat je nu nog in streetview kan zien.
Zo zijn er voorbeelden te over.

Maar van wanneer dateerden die opnames dan wel?
Dat was moeilijker te achterhalen.
Maar ook aan dat geheim is nu een einde gekomen.
Sedert dinsdag heeft Google aan streetview de opnameperiode toegevoegd.
Streetview is nu letterlijk gedateerd.
Je kan de opnamemaand links onderaan terugvinden als je streetview in full-screen bekijkt.
Geen discussie meer mogelijk dus.

En dan nog iets.
Een klein aardigheidje waarvan het nut toch wel erg beperkt is.
In kaartweergave zie je in het kadertje rechtsboven waar je voor satellietweergave kan kiezen, al onmiddellijk de satellietweergave op de locatie onder kadertje.
Omgekeerd, in satellietweergave zie je de kaartweergave ter hoogte van het kadertje.
Ik heb dat hieronder geïllustreerd met een combinatie van Google Maps waarin rechtsboven uitrit 30 van de E313 / A13 te zien is.
In het kadertje sluit het beeld aan met de satellietweergave van die uitrit als je een kaart bekijkt en met de kaartweergave van de uitrit als je een satellietweergaven bekijkt:

Google Maps blijft in elk geval steeds maar nieuwe dingen uittesten.

Het God-deeltje zal voor 2012 zijn. Misschien.

Het was gisterennamiddag volle bak op de conferentie van CERN.
Ik heb ook meegekeken op het internet naar de live-webcast die vanuit Geneve werd uitgezonden.
Sommige hadden gehoopt dat de wetenschappers die experimenteren met de peperdure Large Hadron Collider (LHC), zouden kunnen aankondigen dat ze eindelijk het Higgs boson ontdekt hadden.
Maar het heeft (nog) niet mogen zijn.

De rijzende ster aan de CERN-hemel, Fabiola Gianotti (hierboven op de foto), liet weten dat het lang gezochte deeltje nog niet met zekerheid gevonden is.
Ze zijn het Higgs-deeltje zeer dicht op het spoor, maar helemaal hebben ze het nog niet te pakken. Dat zal volgens Fabiola iets voor 2012 zijn. Dat hopen ze toch bij CERN.

Maar wat is nu toch dat fameuze Higgs-boson dat al miljarden aan researchbudgetten verslonden heeft?
Waarom is het zó belangrijk dat het door sommigen ook “the God-particle”, het God-deeltje wordt genoemd?
Dat is niet eenvoudig uit te leggen, maar ik ga toch een poging wagen.

Alle deeltjes hebben massa. Ook de elementaire bouwstenen van de materie: de protonen, elektronen, neutronen,…
Maar waar komt die massa vandaan?
Volgens het zogenaamde standaardmodel van de materie is het Higgs-deeltje, het deeltje dat voor de massa van alle andere materiedeeltjes zorgt.
Aan de hand van dat standaardmodel van de materie, kon de Britse natuurkundige Peter Higgs in de zestiger jaren van de vorige eeuw, de eigenschappen van dat massaverwekkend deeltje berekenen en beschrijven.
Maar dan moest het ook bestaan. En men vindt (vond?) het maar niet.
En mocht het ook in 2012 niet gevonden worden, dan wordt de twijfel aan de geldigheid van het standaardmodel van de materie groot.
En als het standaardmodel van de materie, dat al 50 jaar lang zijn deugdelijkheid bewezen heeft, toch een fundamenteel gebrek vertoont, door het niet-bestaan van het voorspelde Higgs-deeltje, dan staat de wetenschap weer op zijn kop.

2011-2012: neutrino’s sneller dan licht, geen Higgs boson te vinden: wordt het begin van de 21ste eeuw misschien de periode van nieuwe wetenschapsparadigma’s?
Of komt alles toch weer op zijn oude vertrouwde pootjes terecht?
We zullen zien.
Spannende tijden voor wetenschappers en geïnteresseerden…

Speel met de interactieve sterrenkaart van Starry Night

Wie op deze lange winteravonden eens de tijd wil nemen om de wonderlijke sterrenhemel waar te nemen, kan een interessante leiddraad vinden in de interactieve sterrenkaart van Starry Night.
Klik op onderstaand beeld en je komt op een webpagina terecht die de mogelijkheid biedt om te ontdekken welke hemelobjecten er vanop uw locatie te zien zijn.

De eerste stap die je moet zetten is: klikken op World Map en dan met de muis de marker naar je woonplaats slepen.
Automatisch wordt het beeld aangepast.
In het linkse navigatiedeel kan je nu onderaan aan- of uitvinken wat je op de kaart wil aangeduid zien.
Ook datum en tijd zijn instelbaar. Vink ook DST aan voor het winteruur.
Als je bovenaan rechts klikt kan je het linkse navigatiedeel doen verdwijnen en zo een grotere weergave van de kaart zien.
Tenslotte kan je de kaart zoomen en scrollen en een oriëntatie (windstreek) kiezen.
Test dat eens uit op je PC.
Maak eventueel een schermafdruk (maar inverteer dan, d.w.z. maak zwart wit en omgekeerd, om inkt te sparen) of maak een (vlugge) schets en trek dan eens naar buiten om het allemaal echt te zien.
Dat wordt gegarandeerd een veel leukere dinsdagavond dan in je luie TV-zetel!

Kaarsenpuzzel – oplossing

Uit 1 grote adventskaars moeten 27 replica’s gehaald worden.
Dat wil zeggen dat lengte breedte en dikte in dezelfde verhouding moeten verkleinen.
Dus:

1 /27  = 1/3  x  1/3  x 1/3

Alle afmetingen moeten dus 3-maal kleiner worden.
Bijgevolg is een kleine kaars (60/3) cm = 20cm hoog.

Tot vrijdag voor een volgende puzzel!

Diagonalen

De maandag-illusie van vandaag is eenvoudig, maar ze maakt goed duidelijk dat wat we zien niet altijd de realiteit is.
Wat we zien wordt in belangrijke mate mee bepaald door de context.

Wie ziet de twee diagonalen in de figuur hieronder niet als verschillend in lengte?
Eerlijk zijn!
En meten is weten…

Picasa 3.9

Ik weet dat er voor- en tegenstanders bestaan van Picasa, de gratis Googledienst waarmee je al de foto’s en beelden op je PC kan archiveren, online in webalbums plaatsen, gewoon taggen, geotaggen, én bewerken. Maar ikzelf ben al jarenlang een fervent gebruiker.
Vrijdag jongstleden is update 3.9 verschenen en weer zijn er een aantal nieuwigheden toegevoegd.

Voor de hand liggend is de integratie met Google+, de sociale-netwerk-dienst waarmee Google, Facebook  naar de kroon wil steken. Maar dat lukt nog niet zo goed.

Belangrijker vind ik dat de fotobewerkingsmogelijkheden weer zijn uitgebreid.
Daarbij is het fotobewerkingsprogramma Picnick, dat door Google werd opgekocht, nu verder geïntegreerd in Picasa. Daardoor kan je maar liefst 24 nieuwe effecten aan je foto’s toevoegen zonder Picasa te moeten verlaten.
Een aantal van die effecten zullen door de meesten van ons wellicht zelden gebruikt worden.
Maar “verzachten”, “vervloeiende rand”, “rand”, “passe-partout”,... lijken me de moeite waard.

En echt interessant is dat je nu foto’s vergelijkend kan bewerken.
Dat wil zeggen dat je nu bijvoorbeeld tezelfdertijd de oorspronkelijke en de bewerkte versie naast elkaar kan bekijken terwijl je bewerkt, zodat je onmiddellijk het effect van de bewerking kan beoordelen:

Ben je al Picasa-fan dan moet ik je niet overtuigen.
Is dat (nog) niet het geval: klik op het beeld hieronder en probeer het eens uit.
Het is toch gratis...

Vanavond: gedeeltelijke maansverduistering

Vanavond is het volle maan.
En bij een volle maan is een maansverduistering mogelijk als de positie van zon, aarde maan zodanig is dat de maan geheel of gedeeltelijk in de aardschaduw verdwijnt.
Vanavond gebeurt dat gedeeltelijk.

Maar als je dit natuurverschijnsel wil waarnemen moet je al vroeg in de avond op uitkijk gaan staan.
Want de gedeeltelijke verduistering valt samen met de opkomst van de maan om 16.36u. en rond 17.38u. is de maan al weer helemaal uit de kernschaduw van de aarde.
Om er iets van te zien, zal je dus een onbelemmerd zicht op de noordoostelijke horizon moeten hebben, want zelfs als ze weer vol is, staat de maan slechts 5° boven de horizon.
En helder weer moet het ook zijn.
Het wordt dus echt een dubbeltje op zijn kant.
Hopen maar…
En dit is (was...) het live-beeld uit een regio in Amerika waar de verduistering totaal te zien was:

Kaarsenpuzzel

Teken des tijds: de pastoor van een federatie van 7 parochies wil besparingen doorvoeren!
Hij vraagt aan zijn koster(s) om een grote rode adventskaars van 60cm hoog (zie model hieronder) te laten omsmelten tot 27 kleinere adventskaarsen, zo dat al zijn parochies voor hetzelfde geld over de nodige 4 adventskaarsen beschikken.
Niet helemaal natuurlijk, want 7 x 4 = 28. Maar geen nood voor de ene ontbrekende kaars heeft hij ook nog een oplossing in een kast liggen.

Nu wil de pastoor wel dat elk van de 27 kleinere kaarsen een precieze replica is van de oorspronkelijke grote adventskaars. Dat wil zeggen dat in elke kleine kaars de verhoudingen van de grote kaars gerespecteerd blijven.
Hoe hoog is dan elke kleine adventskaars?
De koster(s) konden dat in een handomdraai oplossen. Jullie dus ook, zonder twijfel...

Laat me het antwoord weten tegen zondagavond: herve.tavernier2@pandora.be
Maandagavond om 21.30u. doe ik het hier uit de doeken.

64 miljoen en we tellen verder!

Een half jaar geleden werd de 60 miljoenste chemische verbinding geregistreerd in het CAS register.
CAS staat voor Chemical Abstract Service.
Het is een database waarin aan elke chemische verbinding, atoomsoort, isotoop, legering, eiwit,… een uniek identificatienummer is toegekend.
Die 60 miljoenste verbinding was een verbinding met een anti-virale werking gesynthetiseerd door een groep Chinese scheikundigen.
Het ging om deze structuur:

De systematische chemische naam ervan is al even ingewikkeld als de taal van de makers:
1H-Isoindole-1,3(2H)-dione, 2-[1-[2-[(4-fluorophenyl)amino]-6H-1,3,4-thiadiazin-5-yl]ethyl]-

Waarom breng ik dat in mijn blogje even onder jullie aandacht?
Om te beginnen, omdat 60 miljoen scheikundige stoffen toch wel een behoorlijk groot getal is.
Even een paar vergelijkingspunten.
60 miljoen was ook het algemeen aanvaarde aantal slachtoffers in de tweede wereldoorlog.
En het aantal inwoners van het Romeinse Rijk in 70 vóór Christus.

De tweede reden waarom ik dit ter sprake breng.
De 60 miljoenste verbinding werd op 21 mei van dit jaar geregistreerd. Een klein half jaar geleden dus.
Vandaag zitten we al aan 63.386.767. Dat komt overeen met een huidig een groeiritme van ongeveer 12.000 nieuwe verbindingen per dag!
En dat dit een echt exponentiele groei is, mag blijken uit het feit dat het van 1957, het jaar waarin CAS zijn registratie begon, tot 1990 (dus 33 jaar) geduurd heeft om de 10 miljoen registraties te bereiken.
20 jaar later is dat verzesvoudigd!
Over een exponentiële groei van de chemie gesproken!
En dan hoor ik zo nu en dan sommige zeggen als ik hen vertel dat ik scheikunde gestudeerd heb:
“Ha ja, scheikunde, hoe was dat ook al weer, zwavelzuur was H₂SO₄ is het niet?”
Het leven kan eenvoudig én ingewikkeld zijn…

Zie ginds vaart de stoomboot

Ik heb het hier al een paar keer gehad over Google Maps waarop je in realtime kan zien waar zich vliegtuigen bevinden op weg van of naar een luchthaven.
Er bestaat ook zoiets voor schepen: ShipFinder
Ik heb de kaart hieronder ge-embed, maar het is toch interessanter om op deze link te klikken zodat je alles groter kan bekijken.
Via de “Map options”-knop rechts boven op de kaart geeft
ShipFinder je een massa aan details over de beweging van schepen in realtime over heel de wereld: foto’s, positie, lading, bestemming enz.
En via een playback-knop kan je zelfs de trafiek op een bepaalde plaats en op een bepaalde datum bekijken op een door u gekozen snelheid.
Als dat geen mooi (laat) Sinterklaasgeschenk is!

Sinterklais die is op rais

De “Goed Heilig Man” is al weer bijna het land uit.
De Kerstman staat hier en daar al te springen.
Gelukkig hebben we de brave Sint in Romershoven nog in extremis een serenade kunnen geven.
En de plaatselijke barden deden dat in een onnavolgbaar Romer-Engels.
Maar wel erg ludiek en schitterend.
Chapeau Guido, Jan en Ludo!

Sinterklais in Romershoven

Ik heb het filmpje ondertiteld. Activeer die ondertiteling dus bij voorkeur en bekijk het filmpje ook best in full-screen.
Klik daarvoor op de volgende knopjes onderaan het filmpje:



En hier is de volledige tekst:


I hear the wind waait door de bomen
En hier in house zelfs waait the wind.
Looks like the Saint zou die wel komen
nu hai het weer zo lielaik vindt.

Refrein:
Don’t go round tonight
Want the boat die is op taid
Sinterklais die is op rais.

I see Sinterklais arriving
I see zijn boat is coming soon
I hear pieten, they are crying
I smell pièdendrol so fel.

’ch hope, you had your shoes gezatten
’ch hope, you’re ready foor the roe
I will nik-naks in mijn zakken
I hear him zakken door de schoew.

New Horizons klopt Voyager 1 op weg naar Pluto

Jullie weten zonder twijfel dat Pluto een 5-tal jaar geleden gedegradeerd werd van volwaardige planeet van ons zonnestelsel tot dwergplaneet.
Zelfs ons onlangs overleden stokoud tante Methilleke wist dat.
Maar die degradatie betekent niet dat de astronomen hun belangstelling voor Pluto verloren hebben.
Integendeel, NASA heeft in "het jaar van de degradatie", op 19 januari 2006, zelfs een bijzondere ruimtesonde New Horizons gelanceerd met de bedoeling Pluto en de Kuipergordel grondig te bestuderen.

De Kuipergordel is een opeenhoping van miljarden komeetachtige ruimte-objecten die zich in ons zonnestelsel bevindt in een zone voorbij de planeet Neptunus.
Sommige van die objecten volgen de baan van Pluto.
En het is juist omdat Pluto niet in staat is gebleken om met zijn zwaartekracht, zijn baan van die objecten te zuiveren, dat hij voor de astronomen niet meer waardig was om een echte planeet te blijven.
Op de figuur hieronder wordt de Kuipergordel binnen ons zonnestelsel gesitueerd en voorgesteld met groene bolletjes.
De schaal is in Astronomische Eenheden (A.E.).
1 AE = de gemiddelde afstand tussen de zon en de aarde = ongeveer 150 miljoen kilometer = 149.597.870,691 kilometer precies.

New horizons begint nu stilaan Pluto te naderen.
”Stilaan naderen” is natuurlijk erg relatief.
Na bijna 6 jaar “vliegen” aan ongeveer 1 miljoen kilometer per dag, is New Horizons nu dichter bij Pluto dan er ooit één ruimtetuig geweest is.
Het vorig record stond op naam van Voyager 1, die in januari 1986 Pluto tot op 1,58 miljard km naderde.
New Horizons bevond zich gisteren (5 december 2011) op 10,55 AE van Pluto en dat is 10,55 x 149.597.870,691 kilometer = 1,578 miljard km van Pluto. Over “naderen” gesproken…
En “stilaan” dan?
Met een snelheid van 55.500 km/h zal het toch nog tot 14 juli 2015 duren vóór New Horizons het dichts bij Pluto zal zijn. En dat wordt dan wel akelig dicht: 12.500 km! De camera’s zullen dan objecten ter grootte van een voetbalveld kunnen waarnemen.

Onderstaande figuur laat toe in te schatten waar de ruimtesonde zich nu in ons zonnestelsel bevindt ten op zicht van Pluto en de andere planeten.
Nog een kleine 4 jaar geduld dus om wat meer over onze mysterieuze dwerg te kunnen leren.

Wandelclubpuzzel – oplossing

We kunnen dit wandelclubprobleem met breuken oplossen.
Stel Jos voor door J, Ronny door R en Didier door D.



Jos moet Didier dus 300m voorsprong geven.
Tot vrijdag!

Context–illusie

Wat we zien is niet wat op ons netvlies valt, maar de verwerking en de interpretatie van deze fysieke prikkels door onze hersenen.
Wat we zien wordt op die manier bepaald door de context.
Onderstaand beeld bewijst dit zeer duidelijk.
Wat centraal staat lezen we horizontaal als B, maar verticaal als 13.
Jullie toch ook denk ik?
En na een tijdje kijken, kan het gebeuren dat je hersenen aan één van de interpretaties de voorkeur beginnen te geven, waardoor de andere interpretatie afzwakt.
Zo wordt bij mij 13 stilaan sterker dan B.

Methilleke

Donderdag hebben we tante Mathilde ten grave gedragen.
Echt ten grave, geen crematie, want crematie paste niet bij haar. Haar lichaam hoorde in gewijde grond
Methilleke is 97 jaar mogen worden.
En tot op hoge leeftijd is ze altijd een bijzondere, pittige, schalkse, vinnige dame gebleven met een speelse twinkel in haar oogjes.
De schooljuffrouw die ze was, is nooit uit haar weggedoofd.
Ons altijd aanlerend en zelf altijd bijlerend.
En zo lang het ging, steeds vol belangstelling voor wat er in de wereld aan ‘t gebeuren was.

Een speurtocht in een kastje op haar kamertje in het rusthuis, was een ontdekkingstocht naar wie Methilleke eigenlijk was.
Krantenknipsels over de degradatie van Pluto tot een dwergplaneet bijvoorbeeld: een vrouwke van toen 92 met belangstelling voor astronomie!
Maar vooral veel schrijfsels op de rand van doodsberichten en nieuwjaarskaartjes. Want spaarzaam was ze als geen ander.
En gedichten!
Een boek vol, uitgeknipt en opgeplakt of met de hand geschreven.
Mia, die ooit bij tante in de klas zat, kende ze nog bijna allemaal.

Als eerbetoon aan tante Methilleke, een gedicht van Gezelle dat ik in dat boekje vond:
“‘t Er viel ne keer een bladtje op het water”.
Bedankt lief guitig vrouwke, kastaarke, we zullen je blijven missen.

‘t Er viel ne keer
‘t Er viel ‘ne keer een bladtjen op  het water
‘t Er lag ‘ne keer een bladtjen op het water
En vloeien op het bladtje dei dat water
En vloeien dei het bladtjen op het water
En wentelen winkelwentelen in ‘t water
Want ‘t bladtje was geworden lijk het water
Zoo plooibaar en zoo vloeibaar als het water
Zoo lijzig en zoo leutig als het water
Zoo rap was ‘t en gezwindig als het water
Zoo rompelend en zoo rimpelend als water
Zoo lag ‘t gevallen bladtjen op het water
En m' ha' gezeid het bladtjen ende ‘et water
‘t En was niet ‘t één een bladtje en ‘t ander water
Maar water was het bladtje en ‘t bladtje water

En ‘t viel ne keer een bladtjen op het water
Als ‘t water liep het bladtje liep.
Als ‘t water Bleef staan, het bladtje stond daar op het water
En rees het water ‘t bladtje rees en ‘t water
En daalde niet of ‘t bladtje daalde en ‘t water
En dei niet of het bladtje dei't in ‘t water
Zoo viel der eens een bladtjen op het water
En blauw was ‘t aan den Hemel end' in ‘t water
En blauw en blank en groene blonk het water
En ‘t bladtje loech en lachen dei het water
Maar ‘t bladtje en wa' geen bladtje neen en ‘t water
En was nie' meer als ‘t bladtjen ook geen water

Mijn ziele was dat bladtjen: en dat water?-
Het klinken van twee harpen wa' dat water
En blinkend in de blauwte en in dat water
Zoo lag ik in den Hemel van dat water
Den blauwen blijden Hemel van dat water!
En ‘t viel ne keer een bladtjen op het water
En ‘t lag ne keer een bladtjen op het water.

YouTube in het nieuw

Sinds eergisteren heeft YouTube een interessante facelift ondergaan.
Met die vernieuwing wil YouTube vooral het gebruik van videokanalen stimuleren.

Kanalen bestaan al lang in YouTube.
Als je registreert krijg je een persoonlijk videokanaal toegewezen waarin, naast een beperkt persoonsprofiel, ook je eigen uploads terug te vinden zijn én de videokanalen van andere YouTube-leden waarop je geabonneerd bent, .
In de nieuwe lay-out komen die videokanalen erg centraal te staan. Samen met het delen van die kanalen met “je vrienden” via Google+, Facebook en Twitter. Ook dat krijgt een sterk accent.

Zoals je hierboven geïllustreerd ziet met mijn eigen YouTube-kanaal, is het scherm opgedeeld in drie kolommen. Ik heb er bij genoteerd wat de inhoud van deze kolommen precies is.

Met dit nieuw accent wil Google, het moederbedrijf achter YouTube, de concurrentie aangaan met TV-zenders, via een aanbod van miljoenen kanalen waaruit de kijker/gebruiker zelf een gepersonaliseerde selectie maakt. Dat wordt de toekomstige Google-TV dus.
Bedenk daarbij dat de integratie van het internet en je digitaal TV-toestel in de huiskamer zeer dicht bij is of zelfs al realiteit is.
Naar het schijnt is Google ook van plan om in 2012 speciale YouTube-kanalen op te starten waarin video’s zullen te zien zijn, niet van amateurs, maar van professionele productiehuizen.

TV-kijken krijgt dus stilaan een nieuwe, gepersonaliseerde dimensie.
En meteen is er ook een nieuwe strijd op komst, want ook Apple heeft naar het schijnt uitgebreide internet-TV-plannen.

Wil je in afwachting van al dat moois (?) de nieuwe YouTube wat beter leren kennen?
Bekijk dan de video hieronder en/of surf naar de webpagina’s waar alles wordt uitgelegd: de YouTube handleiding-site.
En vooral: probeer het zelf uit!

Wandelclubpuzzel

Onze Romershovense wandelclub De Rommelaar telt een paar bestuursleden die sportiever zijn dan je op het eerste zicht zou denken.
Onlangs dachten Jos, Ronny en Didier eraan om een tandje bij te steken en te gaan snelwandelen op een omloop van 1200 meter aan de Bilzerse Kattenberg.

Om hun fysieke conditie even te vergelijken confronteer ik jullie met de volgende gegevens.

Als Jos vertrekt vanop de startlijn en aan Ronny een voorsprong geeft van 200 meter, komen beiden tezelfdertijd terug aan de startlijn aan.

Als Ronny vertrekt vanop de startlijn en aan Didier een voorsprong geeft van 120 meter komen ook die twee terug gelijk aan de startlijn.

Hoeveel meter voorsprong moet Jos dan aan Didier geven opdat ze ook samen aan de startlijn zouden aankomen?

Laat het me weten tegen zondagavond: herve.tavernier2@pandora.be
Maandagavond om 21.30u. vind je hier hoe het zit.