Wat je hierboven ziet is bekend: het merkwaardig gecoördineerd gedrag van een grote groep spreeuwen.
Niet alleen vogels doen dat, ook bij vissen, sprinkhanen, mieren,… komt dit gedrag voor.
Hoe dit gedrag georganiseerd wordt is nog onbekend. Men denkt uiteraard aan bijzondere vormen van communicatie en sociale intelligentie. Maar hoe dit werkt blijft echter zeer vaag.
Een groep ingenieurs van de Harvard University onder leiding van Luca Giomi heeft een merkwaardig experiment uitgevoerd waaruit blijkt dat dit complex collectief gedrag ook voor een deel het gevolg kan zijn van de mechanica van het bewegen in een midden gekenmerkt door bepaalde omgevingsfactoren.
En dit zonder dat daar bijzondere communicatie of sociale interactie bij te pas komt!
De Giomi-groep heeft borstelrobotjes gemaakt en die in groep laten bewegen over een oppervlak begrensd door een cirkelvormige zachte afsluiting.
Zo’n borstelrobotje is eenvoudig te maken met de kop van een tandenborstel waarop een batterijtje en een trilmotortje van een GSM bevestigd zijn:
Wie zelf zoiets wil maken, vind op YouTube de nodige informatie.
De Giomi-groep werkte met ellipsvormige borstelrobotjes die ze met een 3D-printer(!) vorm gaven.
En ze stelden vast (je vindt het verslag van hun studie hier) dat als zo’n groep borstelrobotjes over een cirkelvormige begrensd oppervlak beweegt, er groepspatronen ontstaan van zodra het aantal robotjes een bepaald minimum overschrijdt.
Blijkbaar kunnen dergelijke puur mechanische interacties in een bepaalde omgeving spontaan georganiseerd “gedrag”, doen ontstaan.
Een soort groepsintelligentie dus.
Bij een zwerm spreeuwen, sprinkhanen, een school haringen zouden het dus die mechanische interacties met de omgeving kunnen zijn die hun groepsgedrag bepalen!
Boeiend om volgen hoe dit onderzoek verder evolueert en welke gevolgen daar aan vast kunnen zitten voor inzichten in groepsgedrag bij mensen bijvoorbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten